مشکلات چشم ناشی از بیماری فیبرومیالژیا

فیبرومیالژیا یک سندرم مزمن، ناتوان کننده، سندرم خود ایمنی و باعث درد شدید در عضلات و بافت ها و همچنین خستگی است. این بیماری اغلب باعث مشکلات مختلفی از جمله مشکلات چشم و بینایی می شود. فیبرومیالژیا سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد و بنابراین می تواند بینایی را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری می تواند چشم ها را به نور و لمس حساس کند؛ و می تواند باعث ایجاد حس خشکی، تاری بینایی و حتی نابینایی شود.

حساسیت به نور

گاهی اوقات، کسانی که از فیبرومیالژیا رنج می برند، به منابع مختلف نور حساس هستند. به عنوان مثال، ممکن است بعضی بیماران تحت نور خیره کننده از چراغ های فلورسنت یا هنگام تماشای تلویزیون روشن یا صفحه نمایش کامپیوتر احساس ناراحتی کنند. برای بعضی بیماران حتی ممکن است تماشای یک بازی ورزشی زنده در یک زمینه روشن و یا تابش نور خورشید بدون استفاده از عینک های دودی غیرممکن باشد.

خشکی چشم ها

بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا ممکن است متوجه شوند که دیگر نمی توانند از لنزهای تماسی استفاده کنند؛ زیرا این لنزها باعث درد و ناراحتی آنها می شود. این حساسیت اغلب ناشی از سندرم سیکا، یک سندرم اتوایمیون نزدیک است که باعث ایجاد چشم های خشک و همچنین خشکی دهان و بینی می شود.

حساسیت به لمس

بعضی از کسانی که از بیماری فیبرومیالژیا رنج می برند، نمی توانند عینک را روی صورت خود تحمل کنند؛ چرا که وزن عینک بر روی بینی موجب درگیر شدن اعصاب حسی در صورت و گردن می شود و این درد ها می تواند به گوش، دندان و بینی برسد.

تاری دید

در برخی موارد، فیبرومیالژیا می تواند موجب ایجاد مخاطی ضخیم در چشم شود. این پوشش ضخیم دید چشم را مختل می کند و می تواند فعالیت هایی مانند رانندگی شبانه را خطرناک کند. دوبینی و تاری بینایی نیز از علائم رایج در افراد مبتلا به فیبرومیالژیا است و این علائم اغلب با علائم دیگر، از جمله سرگیجه و سرگیجه وضعیتی، مرتبط است.

نابینایی

در برخی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، فیبرومیالژیا می تواند منجر به آرتریت، التهاب یک یا هر دو سرخرگ شود. در این شرایط بدون درمان سریع با دوزهای بالا از استروئید، التهاب می تواند به عصب بینایی گسترش یابد و منجر به نابینایی جزئی یا کامل در چشم آسیب دیده شود.