رفلاکس اسید زمانی اتفاق می افتد که اسفنکتر انتهایی مری نتواند مری را از معده جدا کند. این شل شدن عضله اجازه می دهد اسید معده به مری وارد شده و منجر به تحریک و گلو درد شود. ممکن است طعم ترشی را در دهان احساس کنید، احساس سوزش در قفسه سینه، یا گیر کردن غذا در گلو نیز از دیگر علائم این بیماری است. زندگی با این وضعیت واقعا دشوار است. ریفلاکس مکرر می تواند با داروهای خارج از نسخه (OTC) درمان شود. برخی از این داروها حاوی منیزیم ترکیب شده با مواد دیگر هستند. منیزیم ممکن است به خنثی کردن اسید در معده کمک کند. این ماده می تواند در کوتاه مدت از علائم رفلکس اسید جلوگیری کند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد استفاده از منیزیم برای درمان رفلاکس اسید صحبت می کنیم.
خواص منیزیم برای درمان رفلاکس اسید چیست؟
منیزیم در بسیاری از عملکردها بدن شما نقش مهمی ایفا می کند. این ماده در تشکیل استخوان ها نقش زیادی دارد. منیزیم نه تنها به استخوان ها کمک می کند، بلکه ویتامین D را در داخل بدن فعال می کند. ویتامین D یکی از عناصر کلیدی برای حفظ سلامت استخوان ها است.
این ماده معدنی همچنین نقش مهمی در سلامت قلب دارد. مصرف منیزیم با کاهش خطر ابتلا به فشار خون بالا و آترواسکلروز مرتبط است. منیزیم تاثیری بر روی متابولیسم کربوهیدرات و گلوکز دارد و به این ترتیب می تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد. مصرف این ماده حساسیت به انسولین را نیز کاهش می دهد.
هنگامی که منیزیم به عنوان ترکیبی با داروهای تجویزی برای رفلاکس اسید استفاده می شود، می تواند علائم رفلاکس را کاهش دهد.
آنچه تحقیقات در مورد مصرف منیزیم برای درمان رفلاکس اسید می گویند
گزینه های درمانی خارج از نسخه و تجویزی زیادی برای درمان گاه به گاه رفلکس اسید وجود دارد. آنها شامل موارد زیر هستند:
- آنتی اسیدها
- مهار کننده های گیرنده های H2
- مهار کننده های پروتون پمپ
منیزیم یک عنصر اولیه در بسیاری از روش های درمان رفلکس اسید می باشد. آنتی اسیدها اغلب منزیم، آلومینیوم و کلسیم را با یون های هیدروکسید یا بی کربنات ترکیب می کنند. این مخلوط می تواند اسید را خنثی کند و علائم شما را از بین ببرد.
منیزیم می تواند در درمان های دیگر مانند مهار کننده های پروتون پمپ نیز یافت شود. مهار کننده های پروتون پمپ مقدار اسید معده را کاهش می دهد. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد نشان داد که مهارکننده های پمپ حاوی پانتوتورازول منیزیم بهتر GERD را بهبود می بخشند.
خطرات و هشدارهای لازم در مورد مصرف منیزیم برای درمان رفلاکس اسید
گرچه منیزیم به طور کلی تحمل پذیر است، اما ممکن است برخی از افراد با مصرف آن عوارض جانبی داشته باشند. خود منیزیم می تواند باعث اسهال شود. برای مبارزه با این عارضه، اغلب از آلومینیوم در داروهای رفلکس اسید استفاده می شود. آلومینیوم می تواند باعث یبوست شود.
یکی از اشکال این راهکار این است که آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم می توانند باعث کاهش کلسیم شوند و پوکی استخوان به وجود آورند. به همین دلیل آنتی اسید ها باید برای کاهش ریفلاکس گاه به گاه مورد استفاده قرار گیرند.
اسید معده برای کمک به جذب منیزیم در معده ضروری است. استفاده مزمن از آنتی اسیدها، مهار کننده های پمپ پروتون و سایر داروهای مسدود کننده اسید می تواند کل اسید معده را کاهش دهد و جذب منیزیم را ضعیف کند.
مصرف بیش از حد مکمل منیزیم که بیشتر از ۳۵۰ میلی گرم در روز است، می تواند باعث اسهال، حالت تهوع و درد معده شود. واکنش های نامطلوب بیشتری در افرادی که دارای عملکرد ضعیف کلیوی هستند دیده می شود. این به این دلیل است که کلیه ها باید منیزیم اضافی را دفع کنند.
واکنش های مرگباری با مصرف دوزهای بالاتر از ۵۰۰۰ میلی گرم در روز شناسایی شده است.
درمان های دیگر برای رفلکس اسید
داروهای خارج از نسخه و تجویزی تنها راه های درمان رفلکس اسید نیستند. گام های مربوط به شیوه زندگی نیز می توانند بر علائم شما تأثیر بگذارند.
برای کاهش علائم، می توانید:
- وعده های غذایی کوچک استفاده کنید
- به طور منظم ورزش کنید
- وزن خود را پایین بیاورید
- هنگام خواب سرتان را بالاتر از بدن بگذارید
- آخر شب غذا نخورید
- مواد غذایی که سبب علائم می شوند را شناسایی کرده و از خوردن آن ها اجتناب کنید
- از پوشیدن لباس های تنگ اجتناب کنید