تریکوموناسیس یکی از بیماری های مقاربتی ناشی از انگل است. این بیماری، یکی از امراض مقاربتی جنسی شایع در ایالات متحده است. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم در مورد تریکوموناسیس و روش های درمان آن اطلاعاتی را در اختیارتان قرار دهیم.
تریکوموناسیس چگونه منتقل می شود؟
تریکوموناسیس از طریق راه های زیر قابل گسترش است:
رابطه جنسی واژنی، دهانی، و یا مقعدی: این بیماری بدون این که فرد علائمی داشته باشد قابل انتقال است. این به این معنی است که شما می توانید بیماری تریکوموناسیس را بدون این که شریک جنسیتان نشانه خاصی داشته باشد از او دریافت کنید.
لمس کردن ناحیه تناسلی: نه تنها داشتن رابطه جنسی ، بلکه لمس کردن ناحیه تناسلی نیز می تواند این بیماری را منتقل کند.
علائم و نشانه های تریکوموناسیس چیست؟
بیشتر زنان آلوده هیچ علامت یا نشانه ای ندارند. اما اگر علامتی وجود داشته باشد، این علائم ظرف ۵ تا ۲۸ روز بعد از قرار گرفتن در معرض بیماری خود را به اشکال زیر نشان می دهد:
- التهاب و خارش در ناحیه تناسلی
- ترشح رقیق و یا پر از کف با بوی غیر طبیعی و غیر معمول که می تواند شفاف، سفید، زرد یا سبز رنگ باشد.
- احساس ناراحتی در زمان تماس جنسی و هنگام دفع ادرار
- درد در ناحیه شکم (این مورد نادر است)
آیا آزمونی برای تشخیص تریکومونا وجود دارد؟
برای تشخیص این بیماری روش های متعددی به قرار زیر وجود دارد:
- معاینه لگنی
- نمونه برداری از مایع واژن برای مشاهده انگل در زیر میکروسکوپ
- انجام تست آزمایشگاهی، مثل آزمایش DNA یا آزمایش کشت با استفاده از نمونه برداری از ادرار یا مهبل (واژن). با برداشتن نمونه از این نواحی، یک هفته طول خواهد کشید تا انگل به اندازه ای برسد که قابل مشاهده باشد.
اگر فردی این بیماری را داشته باشد باید برای اطمینان از عدم وجود دیگر بیماری های مقاربتی آزمایش های لازم را بدهد.
روش های درمان تریکوموناسیس
تریکومونا به راحتی با یکی از دو آنتی بیوتیک زیر درمان می شود:
- مترونیدازول
- تینیدازول
این آنتی بیوتیک ها معمولا به شکل قرص تجویز می شوند. معمولا بعد از درمان فرد بیمار، شریک جنسی او نیز باید درمان شود. ضمن این که توصیه می شود تا زمانی که علائم از بین نرفته و تمام آنتی بیوتیک ها مصرف نشده اند از برقراری تماس جنسی خودداری شود.
اگر تریکومونا درمان نشود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
- اغلب افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ نشانه ای ندارند و ممکن است هرگز از وجود آن اطلاع نداشته باشند. حتی بدون عارضه، می توانند آن را به دیگران منتقل کنند.
- داشتن این بیماری جنسی فرد را در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی (ویروسی است که باعث ایدز می شود) قرار می دهد.
- اگر فرد HIV مثبت باشد، داشتن تریکومونا خطر ابتلای شریک جنسی اش به اچ آی وی را افزایش می دهد.
- مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کند که زنان مبتلا به HIV باید حداقل سالی یک بار برای بررسی تریکومونیازیس مورد آزمایش قرار بگیرند.
آیا تریکومونیازیس بارداری را تحت تاثیر قرار می دهد؟
زنان باردار مبتلا به این بیماری در معرض خطر تولد نوزاد نارس (تولد نوزاد قبل از هفته ۳۷ بارداری) و یا کم وزنی نوزاد (وزن کمتر از ۲٫۵ کیلوگرم) می باشند. تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد خطر ابتلا به بیماری های مختلف را در مراحل بعدی زندگی نوزاد افزایش می دهد. برای درمان تریکومونا در طول هر مرحله از حاملگی از آنتی بیوتیک مترونیدازول استفاده می شود.
روش های پیشگیری از این بیماری
بهترین راه برای جلوگیری از هر نوع بیماری مقاربتی، استفاده از روش های زیر است:
- استفاده از کاندوم
- انجام آزمایشات دوره ای
- داشتن رابطه جنسی تنها با یک نفر
- عدم استفاده از الکل و سیگار
این موضوع را در نظر داشته باشید که حتی برقراری رابطه جنسی با همجنس خود نیز می تواند بیماری را به شما منتقل کند.