همه چیز درباره کاردیومیوپاتی

یکی از بیماری های قلبی شایع کاردیومیوپاتی است. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم در مورد این بیماری با شما صحبت کنیم.

کاردیومیوپاتی چیست؟

کاردیومیوپاتی، اشاره به بیماری های عضله قلب دارد. این بیماری دارای علل، علائم، نشانه ها و درمان های بسیاری است. در بیماری قلبی کاردیومیوپاتی، عضله قلب بزرگ، ضخیم، و یا سفت و سخت می شود. در موارد نادر، بافت عضله در قلب با بافت اسکار جایگزین می شود.

با بدتر شدن کاردیومیوپاتی، قلب ضعیف تر می شود. این موضوع میزان پمپاژ خون را با حفظ ریتم الکتریکی طبیعی، کاهش می دهد. با پیشرفت بیماری نارسایی قلبی یا نامنظم شدن ضربان قلب یا همان آریتمی ایجاد می شود. نارسایی قلبی می تواند باعث تجمع مایعات در ریه ها، مچ پا یا شکم شود. ضعیف شدن قلب همچنین می تواند عوارض دیگری، مانند مشکلات دریچه های قلب را به همراه داشته باشد.

انواع کاردیومیوپاتی

انواع این بیماری عبارتند از:

هیپرتروفیک
اتساعی
محدود
آریتمی کاردیومیوپاتی بطن راست
کاردیومیوپاتی طبقه بندی نشده

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک بسیار رایج است و می تواند در هر سنی ایجاد شود. تقریبا از هر ۵۰۰ نفر یک نفر به این نوع بیماری مبتلا است. هیپرتروفیک زمانی اتفاق می افتد که عضله قلب بدون علت مشخصی بزرگ و ضخیم می شود. معمولا بطن (محفظه پایین قلب) و سپتوم (دیواره ای که سمت چپ و راست قلب را جدا می کند) ضخیم می شود. مناطق ضخیم ایجاد تنگی یا انسداد در بطن می کنند. و این باعث می شود پمپ کردن خون برای قلب سخت شود. کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همچنین می تواند باعث سفتی بطن، تغییر در دریچه میترال و تغییر در بافت سلولی قلب شود.

کاردیومیوپاتی اتساعی

کاردیومیوپاتی اتساعی زمانی ایجاد می شود که بطن بزرگ و ضعیف شده است. این وضعیت معمولا در بطن چپ ایجاد شده و در طول زمان بطن راست را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. محظه های ضعیف قلب خون را درست پمپ نمی کنند و باعث می شوند عضله قلب شدیدتر کار کند. با گذشت زمان، قلب توانایی پمپاژ موثر خون را از دست می دهد. کاردیومیوپاتی اتساعی می تواند به نارسایی قلبی، بیماری های دریچه قلب، آریتمی، و لخته شدن خون در قلب منجر شود.

کاردیومیوپاتی محدود

کاردیومیوپاتی محدود زمانی رخ می دهد که بطن سفت و سخت می شود ولی دیواره های قلب هنوز ضخیم نشده اند. در نتیجه بطن ها با حجم خون طبیعی پر نشده و هرگز استراحت نمی کنند. با پیشرفت بیماری بطن نمی تواند خوب خون را پمپ کند. بنابراین عضله قلب ضعیف می شود. با گذشت زمان، این بیماری می تواند به نارسایی قلب و بیماری های دریچه های قلب منجر شود.

دیسپلازی آریتمی بطن راست

آریتمی دیسپلازی بطن راست یک نوع نادر از کاردیومیوپاتی است که زمانی رخ می دهد که بافت های عضلانی در بطن راست با چربی یا بافت فیبروز جایگزین شده است. این بافت ها می توانند به اختلال در سیگنال های الکتریکی قلب منجر شود و آریتمی ایجاد کنند. آریتمی دیسپلازی بطن راست معمولا در نوجوانان و جوانان ایجاد شده و علت اصلی ایست قلبی ناگهانی در ورزشکاران است.

کاردیومیوپاتی طبقه بندی نشده

انواع دیگر این بیماری به دسته های زیر طبقه بندی می شوند:

عدم فشردگی بطن چپ زمانی اتفاق می افتد که در عضلات داخلی بطن چپ برآمدگی ایجاد شده باشد.
کاردیومیوپاتی Takotsubo یا سندرم قلب شکسته، زمانی اتفاق می افتد که استرس شدید منجر به نارسایی عضله قلب شود. اگر چه نادر است، اما این وضعیت در زنان یائسه شایع تر است.

چه عواملی باعث کاردیومیوپاتی می شوند؟

کاردیومیوپاتی می تواند اکتسابی یا ارثی باشد. نوع اکتسابی آن از زمان تولد وجود ندارد اما با وجود دیگر بیماری ها یا شرایط و پیشرفت آن ها به وجود می آید. نوع ارثی آن نیز بیماری است که در ژن های پدر و مادر وجود داشته و به فرزند منتقل می شود. اما در بیشتر مواقع علت بیماری ناشناخته باقی می ماند. کاردیومیوپاتی بدون علت بیشتر در بین کودکان شایع است.

علت کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

هیپرتروفیک معمولا ارثی است. این بیماری با جهش یا تغییر در برخی از ژن ها در پروتئین عضله قلب ایجاد می شود. کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک گاهی در طول زمان به دلیل فشار خون بالا، پیری، و یا بیماری های دیگر، مانند دیابت یا بیماری تیروئید ایجاد می شود. گاهی اوقات علت این بیماری ناشناخته است.

علت کاردیومیوپاتی اتساعی

علت نوع اتساعی این بیماری نیز اغلب ناشناخته است. حدود یک سوم از افرادی که کاردیومیوپاتی اتساعی دارند آن را از پدر و مادر خود به ارث می برند. بیماری های خاص، شرایط و تاثیر برخی از مواد مانند موارد زیر نیز می توانند به ایجاد این بیماری کمک کنند:

مصرف الکل، به خصوص اگر همراه رژیم غذایی ضعیف باشد.
سموم خاص، مانند فلزات سنگین
عوارض آخرین ماه بارداری
بیماری عروق کرونر قلب، حمله قلبی، فشار خون بالا، دیابت، بیماری تیروئید، هپاتیت ویروسی، و اچ آی وی
داروهایی مانند کوکائین و آمفتامین، و برخی از داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شود.
عفونت ها، به خصوص نوع ویروسی آن که موجب التهاب عضله قلب می شوند.

علت کاردیومیوپاتی محدود

بیماری های خاص، شرایط و عواملی مانند موارد زیر می توانند باعث کاردیومیوپاتی محدود شوند:

آمیلوئیدوز: بیماری است که در آن پروتئین های غیر طبیعی در اندام ها از جمله قلب تولید می شود.
بیماری های بافت همبند
هموکروماتوز: بیماری است که در آن آهن بیش از حد در بدن ساخته می شود. آهن اضافی برای بدن سمی است و می تواند به اندام ها، از جمله قلب آسیب برساند.
سارکوئیدوز: بیماری است که باعث التهاب شده و می تواند بر روی اندام های مختلف در بدن تاثیر بگذارد. محققان معتقدند که پاسخ ایمنی غیر طبیعی ممکن است موجب سارکوئیدوز شود. این پاسخ غیر طبیعی باعث ایجاد توده کوچکی از سلول در اندام های بدن، از جمله قلب می شود.
بعضی از درمان های سرطان، مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی

علت دیسپلازی آریتمی بطن راست

محققان معتقدند که دیسپلازی آریتمی بطن راست یک بیماری ارثی است.

چه کسی در معرض خطر است؟

افراد در تمام سنین و نژادهای می توانند کاردیومیوپاتی بگیرند. با این حال، برخی از انواع این بیماری در گروه های خاصی شایع تر است. کاردیومیوپاتی اتساعی در آفریقایی ها شایع تر از سفید پوستان است. این نوع از بیماری در مردان شایعتر از زنان است. نوجوانان و جوانان به احتمال زیاد بیش از افراد مسن به آریتمی دیسپلازی بطن راست مبتلا می شوند.

عوامل خطرساز

بیماری ها، شرایط و یا عوامل خاص می توانند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را بالا ببرند. عوامل خطر عمده عبارتند از:

سابقه خانوادگی کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی و یا ایست قلبی ناگهانی (SCA)
بیماری ها یا شرایطی مانند بیماری عروق کرونر قلب، حمله قلبی، عفونت ویروسی عضله قلب که می توانند به کاردیومیوپاتی منجر شوند.
دیابت یا سایر بیماری های متابولیکی و چاقی شدید
بیماری هایی مانند هموکروماتوز، سارکوئیدوز، و یا آمیلوئیدوز که می توانند به قلب آسیب برسانند.
اعتیاد به الکل در دراز مدت
فشار خون بالا در دراز مدت

علائم و نشانه های این بیماری

برخی از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند هرگز نشانه ای ندارند. برخی نیز در مراحل اولیه بیماری نشانه ای ندارند. با بدتر شدن بیماری قلب ضعیف تر می شود و فرد علائم و نشانه های نارسایی قلبی را تجربه می کند. این علائم و نشانه ها عبارتند از:

تنگی نفس و یا مشکلات تنفسی، به خصوص با فعالیت بدنی
خستگی
تورم در مچ پا، کل پا، شکم و وریدهای گردن

علائم و نشانه های دیگر که ممکن است با این بیماری همراه باشند عبارتند از:

سرگیجه
غش در طول فعالیت فیزیکی
آریتمی (ضربان قلب نامنظم)
درد قفسه سینه، به خصوص پس از فعالیت بدنی و یا مصرف وعده های غذایی سنگین
سوفل قلبی (در سوفل قلب صداهای اضافی یا غیر عادی در طول ضربان قلب شنیده می شود)

کاردیومیوپاتی چگونه تشخیص داده می شود؟

کاردیومیوپاتی بر اساس سوابق پزشکی و سابقه خانوادگی، معاینه فیزیکی و نتایج حاصل از آزمایشات تشخیصی داده می شود.

آزمایشات تشخیصی

ممکن است برای تشخیص این بیماری یک یا دو نمونه از تست های زیر تجویز شوند:

آزمایش خون: برای تشخیص و رد کردن سایر احتمالات به کار برده می شود.

عکس قفسه صدری: تصویری است که اندام ها و ساختارهای داخل قفسه سینه مانند قلب، ریه ها و عروق خونی را نشان می دهد. این تست می تواند نشان دهد که آیا قلب شما بزرگ شده است یا خیر. این عکس تجمع مایعات در ریه را نیز نشان می دهد.

EKG (الکتروکاردیوگرام): نوار قلب یک آزمایش ساده است که فعالیت های الکتریکی قلب را ثبت می کند. این آزمون نشان دهنده ثبات و نظم سرعت ضربان قلب و ریتم آن است. نوار قلب قدرت و زمانبندی سیگنال های الکتریکی بخش های مختلف قلب را نیز اندازه گیری می کند. این تست برای تشخیص بسیاری از مشکلات قلبی مانند حمله قلبی، آریتمی و نارسایی قلبی استفاده می شود. نتایج EKG همچنین می تواند اختلالات دیگر که عملکرد قلب را تحت تاثیر قرار می دهند را تشخیص دهد. EKG استاندارد تنها ضربان قلب را برای چند ثانیه ثبت می کند و نمی تواند مشکلات قلبی که در طول زمان رخ می دهند را تشخیص دهد.

هولتر: هولتر دستگاه های قابل حمل می باشد. این دستگاه فعالیت الکتریکی قلب را در زمان انجام فعالیت های عادی روزانه ضبط می کند. مانیتور هولتر سوابق فعالیت الکتریکی قلب را برای یک دوره کامل ۲۴ یا ۴۸ ساعته در اختیار پزشک قرار می دهد.

اکوکاردیوگرافی: اکوکاردیوگرافی (اکو) تستی است که از امواج صوتی برای ایجاد یک تصویر از قلب استفاده می شود. تصویر کارکرد، اندازه و شکل قلب را نشان می دهد. انواع مختلفی از اکو وجود دارد. اکو استرس آزمونی است جریان خون به قلب را نشان می دهد. نوع دیگر اکو، اکو مری است. در این اکوکاردیوگرافی از طریق مری نمایی از پشت قلب ایجاد می شود. برای این آزمون، یک عصای دارای موج صدا از یک لوله خاص وارد مری می شود. از آنجا که این بخش درست در پشت قلب قرار دارد، اکوکاردیوگرافی از طریق مری می تواند تصاویر دقیقتری از ساختار قلب ایجاد کند.

تست ورزش: برخی از مشکلات قلبی زمانی بهتر تشخیص داده می شوند که قلب سخت در حال تلاش است. در این تست در زمانی که بدن در حال فعالیت است تست هایی مانند اسکن هسته ای قلب، اکو، و توموگرافی تابش پوزیترون (PET) انجام می شود.

روش های تشخیصی

چند روش پزشکی برای تایید تشخیص و یا آماده شدن برای عمل جراحی وجود دارد. این روش ها شامل کاتتریزاسیون قلبی، آنژیوگرافی عروق کرونر و یا بیوپسی میوکارد می باشند.

کاتتریزاسیون قلبی: در این روش فشار و جریان خون در حفره های قلب بررسی می شود. این روش همچنین اجازه می دهد تا با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس پزشک نمونه های خون در قلب را بررسی کند. در طول کاتتریزاسیون قلبی، لوله انعطاف پذیر، طولانی و نازکی به نام کاتتر به یک رگ خونی در بازو، کشاله ران و یا گردن وارد می شود. به این ترتیب پزشک داخل شریان ها را جهت بررسی انسداد نگاه می کند.

آنژیوگرافی عروق کرونر: این روش اغلب با کاتتریزاسیون قلبی انجام می شود. در این روش، رنگ خاصی در زمان گرفتن عکس اشعه ی ایکس به عروق کرونر تزریق می شود. رنگ اجازه می دهد تا خونی که در قلب و عروق خونی جریان دارد بررسی شود. این رنگ ممکن است به محفظه های قلب برای بررسی عملکرد پمپاژ قلب نیز تزریق شود.

بیوپسی میوکارد: برای این روش، پزشک مقداری از بافت قلب را نمونه برداری می کند. این عمل می تواند در طول کاتتریزاسیون قلبی انجام شود. عضله قلب برداشته شده در زیر میکروسکوپ برای مشاهد تغییراتی که در سلول های رخ داده است مورد مطالعه قرار می گیرد. این تغییرات ممکن است کاردیومیوپاتی را نشان دهد. بیوپسی میوکارد برای تشخیص برخی از انواع کاردیومیوپاتی مفید است.

آزمایش ژنتیک

برخی از انواع کاردیومیوپاتی ارثی هستند. بنابراین، آزمایش ژنتیک می تواند در این شرایط مفید باشد. این آزمایش علاوه بر نشان دادن بیماری قادر است شانس ابتلا را نیز تخمین بزند. در صورتی که کاردیومیوپاتی نشانه ای نداشته باشد این تست تجویز می شود.

کاردیومیوپاتی چگونه درمان می شود؟

افرادی که به کاردیومیوپاتی بدون علامت یا نشانه مبتلا هستند معمولا به درمان نیاز ندارند. گاهی اوقات، کاردیومیوپاتی اتساعی به طور ناگهانی و به خودی خود اتفاق می افتد. اما برای افراد دیگر که دارای کاردیومیوپاتی هستند، درمان مورد نیاز است. درمان بستگی به نوع بیماری، شدت علائم و عوارض،سن بیمار و سلامت کلی آن دارد. درمان های عبارتند از:

تغییر در شیوه زندگی
دارو
کاشت دستگاه
پیوند قلب
روش های غیر جراحی

هدف اصلی درمان کاردیومیوپاتی عبارتند از:

کنترل علائم و نشانه ها
مدیریت شرایطی که باعث ایجاد یا تشدید این بیماری می شوند
کاهش عوارض و خطر ایست قلبی ناگهانی
توقف بیماری و جلوگیری از بدتر شدن آن

تغییر در شیوه زندگی

تغییراتی که باید برای مدیریت این بیماری انجام شوند عبارتند از:

مصرف غذاهای مفید برای قلب
متعادل نگه داشتن وزن
کنترل استرس
فعالیت بدنی
ترک سیگار

داروها

داروهای تجویزی برای این بیماری عبارتند از:

داروهای متعادل کننده الکترولیت ها در بدن: الکترولیت ها مواد معدنی هستند که به حفظ سطح مایع و تعادل اسید و باز در بدن کمک می کنند. آنها همچنین برای کارکرد درست بافت های عضلانی و عصبی لازم هستند. سطح الکترولیت غیر طبیعی ممکن است نشانه ای از کم آبی بدن، نارسایی قلبی، فشار خون بالا، یا اختلالات دیگر باشد. مسدود کننده های آلدوسترون یک نمونه از دارو هایی است که برای متعادل کردن الکترولیت ها استفاده می شوند.

داروهای تنظیم کننده ضربان قلب: این داروها، به نام آنتی آریتمیک شناخته می شوند و به جلوگیری از آریتمی کمک می کنند.

داروهای کاهنده فشار خون: مهار کننده های ACE، مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II، بتابلوکرها، و مسدود کننده های کانال کلسیم نمونه هایی از داروهایی کاهنده فشار خون می باشند.

داروهای جلوگیری کننده از لخته شدن خون: ضد انعقادها، و یا رقیق کننده های خون، از داروهایی هستند که مانع از لخته شدن خون می شوند. رقیق کننده های خون اغلب برای جلوگیری از لخته شدن خون در افرادی مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی استفاده می شود.

داروهای کاهش التهاب: کورتیکواستروئیدها نمونه ای از داروهایی هستند که برای کاهش التهاب می باشند.

داروهای حذف سدیم اضافی از بدن: دیورتیک ها، و یا قرص های آب، نمونه ای از داروهایی هستند که به حذف سدیم بیش از حد از بدن، که باعث کاهش میزان مایعات در خون می شوند کمک می کنند.

داروهای کاهنده سرعت ضربان قلب: مسدود کننده های بتا، مسدودکننده های کانال کلسیم و دیگوکسین نمونه هایی از داروهایی کاهنده ضربان قلب می باشند. مسدود کننده های بتا و مسدود کننده های کانال کلسیم به کاهش فشار خون نیز کمک می کنند.

عمل جراحی و کاشت دستگاه

پزشکان با استفاده از انواع مختلفی از جراحی از جمله سپتوم myectomy و … این بیماری را درمان می کنند.

سپتوم Myectomy

سپتوم myectomy عمل جراحی باز قلب برای درمان کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک با نشانه های شدید است. این جراحی برای افراد جوانی که دارو بر روی آن ها اثری ندارد استفاده می شود. در این عمل بخش ضخیم قلب در بطن چپ حذف می شود. این باعث می شود که جریان خون بهبود یابد. در صورت لزوم طی عمل دریچه میترال نیز تعویض یا اصلاح می شود. این عمل اغلب با موفقیت همراه است.

کاشت دستگاه جراحی

جراحان می توانید انواع مختلفی از دستگاه های را در قلب به منظور بهبود عملکرد و نشانه کار بگذارند. این دستگاه ها عبارتند از:

دستگاه (CRT): این دستگاه بطن چپ و راست قلب را هماهنگ می کند.
کاشت کاردیو ورتر (ICD): این دستگاه کمک می کند تا آریتمی های کشنده کنترل شده و خطر ایست قلبی کم شود.
دستگاه کمکی بطن سمت چپ (LVAD): این دستگاه به پمپ خون کمک می کند.
دستگاه ضربان ساز: این دستگاه کوچک در زیر پوست قفسه سینه یا شکم برای کنترل آریتمی کاشته می شود. این دستگاه با استفاده از پالس های الکتریکی ضربان قلب را طبیعی و منظم می کند.

پیوند قلب

برای این عمل جراحی، قلب بیمار با قلب فردی که دچار مرگ مغزی شده است جایگزین می شود. عمل پیوند قلب برای مواقعی که علائم شدید هستند و سایر درمان ها جواب نداده اند استفاده می شود.

روش غیر جراحی

در این روش غیر جراحی که به نا الکل سپتوم فرسایش شناخته می شود، اتانول (یک نوع الکل) از طریق یک لوله تزریقی داخل سرخرگ های کوچکی که خون منطقه ضخیم عضله قلب را تامین می کنند تزریق می شود. الکل باعث می شود که بافت و سلول های اضافی آن محل از بین بروند. و قلب به اندازه طبیعی باز گردد.