پسوریازیس یک بیماری پوستی با واسطه سیستم ایمنی بدن است که توسط التهاب مزمن سیستمیک مشخص می شود. این بیماری به طور مداوم با بیماری متابولیکی است که با چاقی مشخص می شود، بیماری های قلبی، فشار خون بالا و دیابت مرتبط است. از طرفی محققان معتقدند آنچه که افراد مبتلا به این بیماری می خورند بر روی کاهش یا افزایش شدت بیماری تاثیر گذار است. پس قطعا می توان گفت که مجموعه ای از مواد غذایی وجود دارد که برای این بیماری مفید است. مفید بودن این مواد به دلیل وجود ویتامین های مفید برای پسوریازیس در آن ها است.
ویتامین هایی مانند ویتامین A، D، E و K، برای زندگی و تندرستی ضروری است. برخی از حدس و گمان ها می گویند که مولفه های تغذیه می تواند علائم پسوریازیس را کاهش دهد.
هر چند شواهد کمی برای تایید مزایای ویتامین های مفید برای پسوریازیس وجود دارد، اما برخی از مطالعات نشان می دهند که ویتامین درمانی یک طرح درمانی خوب برای کنترل پسوریازیس می باشد.
در محتویات این مقاله مجله پیام سلامت مطالب زیر را می خوانید:
- پسوریازیس چیست؟
- ویتامین های مفید برای پسوریازیس کدامند؟
- درمان های مرسوم پسوریازیس چیست؟
- تغذیه و پسوریازیس چه ارتباطی با هم دارند؟
پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس یکی از بیماری های مزمن پوستی است که در آن پوست پوسته پوسته، قرمز و خارش دار می شود. در عارضه پسوریازیس، سلول های پوست بیش از حد تولید شده و بازسازی پوست سریع تر از حد طبیعی انجام می شود. درمان این بیماری نیز شامل استفاده از داروهای موضعی و خوراکی برای تسکین التهاب، خارش و تولید بیش از حد سلول های پوست می باشد.
ویتامین های مفید برای پسوریازیس کدامند؟
ویتامین های محلول در چربی که شامل ویتامین های A،D، E، و K و ویتامین های محلول در آب که شامل ویتامین های گروه B و ویتامین C است هم برای بدن ضروری هستند و هم از ویتامین های عمده ای می باشند که در غذاهای مختلف یافت می شوند.
به جز ویتامین D، بسیاری از ویتامین ها تنها از طریق رژیم غذایی قابل دسترسی هستند. ویتامین D زمانی سنتز می شود که بدن در معرض نور ماوراء بنفش خورشید قرار گرفته باشد.
ویتامین A
ویتامین A، معمولا در سبزیجات زرد و نارنجی رنگ یافت می شود و برای تولید سلول های سالم پوست ضروری است. از ویتامین A، و یا رتینوئیدها، به صورت موضعی برای درمان ظاهر آسیب ناشی از پسوریازیس و کاهش تولید بیش از حد سلول های پوست که در مبتلایان به پسوریازیس رخ می دهد، استفاده می شود.
علاوه بر این، رتینوئیدها موضعی می توانند التهاب پوست در پسوریازیس پلاکی را کاهش دهند. کرم موضعی ویتامین A میزان جذبش نسبت به ویتامین های خوراکی کمتر است. در نتیجه عوارض جانبی کمتری برای بیماران دارد. گاهی نیز پزشکان در کنار کرم موضعی از مکمل های ویتامین برای درمان بهتر بیماری استفاده می کنند.
ویتامین D
یکی از روش های درمان پسوریازیس نور درمانی از طریق خورشید می باشد. محققان بر این باورند که اثر درمانی نهفته در توانایی های خورشید می تواند به تولید ویتامین D در بدن، که در نهایت به هورمونی قدرتمند تبدیل شده و نقش مهمی در صدها واکنش متابولیکی بدن ایفا می کند، کمک کند.
مطالعات اخیر نشان می دهد که فواید استفاده از هر دو روش خوراکی و موضعی مستقیم از ویتامین D، برای بهبود علائم پسوریازیس مفید می باشد. پس یکی از ویتامین های مفید برای پسوریازیس ویتامین دی می باشد.
علاوه بر این، یک مطالعه نشان داده است که استفاده از مکمل ویتامین D، همراه با یک کرم استروئیدی، نتایج مطلوب تری را در مقایسه با استفاده از ویتامین D به تنهایی، ایجاد می کند.
ویتامین C
به طور کلی آنتی اکسیدان ها، با جلوگیری از آسیب های مرتبط با استرس اکسیداتیو، از جمله مکمل های قدرتمند برای درمان پسوریازیس محسوب می شوند.
ویتامین C، یک ویتامین محلول در آب است که به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند. دانمشندان معتقدند که این ویتامین نیز به دلیل خواص آنتی اکسیدانی اش، یکی از ویتامین های مفید برای پسوریازیس است. ویتامین C را می توان از رژیم غذایی به دست آورد و یا از طریق مصرف مکمل ها آن را به بدن رساند. غذاهای غنی از ویتامین C عبارتند از:
- مرکبات
- سبزیجات دارای برگ سبز
- انواع توت
ویتامین E
بسیاری از بیماران مبتلا به پسوریازیس کاهش سطح سرمی سلنیوم، که یکی از آنتی اکسیدان های قوی تولید شده توسط بدن است را تجربه می کنند.
در یک مطالعه مشخص شد که مکمل های ویتامین E به بهبود غلظت سلنیوم در بیماران مبتلا به پسوریازیس کمک می کند. با این حال، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این ویتامین باعث کاهش شدت علائم پسوریازیس می شود. ویتامین E و سلنیوم هر دو آنتی اکسیدان هستند. آنها می توانند به محافظت از بدن در برابر استرس اکسیداتیو که در مبتلایان به پسوریازیس رخ می دهد، موثر باشند.
بیماران مبتلا به این بیماری می توانند از مکمل ویتامین E تحت نظر پزشک استفاده کنند. ضمن این که دانه کدو و اسفناج دو منبع سرشار از ویتامین E هستند.
خطرات و ملاحظات
ایمنی اکثر مکمل های غذایی توسط اداره غذا و دارو ایالات متحده (FDA) تایید نشده است. زیرا تعیین کیفیت مواد مورد استفاده در تمام مکمل ها امکان پذیر نمی باشد. بنابراین زمانی که می خواهید مکملی را تهیه کنید حتما توجه کنید که تاییدیه ها لازم را داشته باشد. برخی از مکمل هایی غذایی ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ای باشند که با داروهایی که در حال حاضر برای بیماری خود مصرف می کنید تداخل داشته باشند. بنابراین قبل از استفاده از هر مکمل، مواد تشکیل دهنده آن را از این نظر بررسی کنید.
مصرف مکمل های ویتامین با مشاوره پزشک می تواند به حداقل رساندن خطرات مرتبط با بیماری و یا اختلالات دیگر کمک کند.
دیگر مواد مغذی مفید بالقوه برای پسوریازیس
ویتامین های مفید برای پسوریازیس تنها مواد مغذی کمک کننده به بیماران مبتلا به پسوریازیس نیستند. بلکه مواد غذایی زیر نیز ممکن است به کاهش التهاب منجر شده و به سلامت پوست کمک کنند:
- اسیدهای چرب امگا ۳، که معمولا در ماهی و دانه کتان یافت می شود
- گلوکزامین و کندراتین
- متیل سولفونیل متان (MSM)
درمان های مرسوم برای پسوریازیس
سنگ بنای درمان پسوریازیس پیشگیری است. اجتناب از محرک های خاصی می تواند از شعله ور شدن پسوریازیس جلوگیری کند. این کار به کاهش وابستگی به دارو منجر خواهد شد.
برخی راهنمایی های پیشگیرانه که باید به خاطر داشته باشید عبارتند از:
- کاهش سطح استرس
- مرطوب نگه داشتن پوست. زیرا این بیماری بیشتر هنگامی که پوست خشک است رخ می دهد.
- اجتناب از قرار دادن پوست در فصول سرد در معرض آب و هوای خشک و سرد
- استفاده از یک مرطوب کننده در طول ماه های سرد، برای کمک به مرطوب نگه داشتن پوست و جلوگیری از شیوع بیماری
کرم های موضعی، یکی از درمان های مرسوم این بیماری می باشد. کرم های حاوی برخی از استروئیدها می تواند به کاهش التهاب همراه با بیماری، به حداقل رساندن خارش و متوقف کردن تولید بیش از حد سلول های پوست کمک کنند.
کرم رتینوئید حاوی ویتامین A نیز به طور معمول برای پسوریازیس استفاده می شود. نور درمانی و داروهای خوراکی نیز ممکن است بخشی از درمان باشند.
تغذیه و پسوریازیس
در حال حاضر، شواهد محدودی نشان می دهد رژیم غذایی می تواند بر روی علائم پسوریازیس تاثیر بگذارد. یک مطالعه نشان داد که رژیم غذایی مدیترانه ای اثر مفیدی بر روی پسوریازیس دارد. دلیل این موضوع نیز این است که این رژیم به بهبود سایر پارامترهای التهابی متابولیک، مانند چاقی و دیابت، که با پسوریازیس مرتبط هستند کمک می کند.
به دلیل استفاده زیاد از ماهی در غذاهای تهیه شده به شیوه رژیم غذایی مدیترانه ای، این رژیم حاوی مقدار زیادی از اسیدهای چرب امگا ۳ می باشد. در تحقیقات مختلف مشخص شده است که امگا ۳ یک عامل ضد التهابی می باشد.
اکثر روش های طبیعی برای کنترل پسوریازیس، بر روی کاهش التهاب بیش از حد متمرکز هستند. به همین دلیل استفاده از روش های زیر نیز برای رسیدن به این هدف مفید باشد.
- حذف کربوهیدرات های تصفیه شده و شکر
- جایگزین کردن این مواد غذایی با سبزیجات، آجیل، دانه ها، میوه ها
- کاهش قند خون
البته هنوز بحث های زیادی در مورد اینکه آیا مواد غذایی ضد التهابی می توانند به کاهش التهاب مرتبط با پسوریازیس کمک کند یا خیر؟ وجود دارد.