لاتریل که اغلب به اشتباه آمیگدالین یا ویتامین B17 نامیده می شود یک ترکیب حاوی آمیگدالین خالص است. آمیگدالین ترکیباتی است که در بذر یا هسته بسیاری از میوه ها، آجیل خام، لوبیا و دیگر غذاهای گیاهی یافت می شود.
لاتریل به عنوان یک درمان جنجالی برای سرطان شناخته شده است. با این حال، شواهد علمی کمی برای حمایت از این ادعای مهم وجود دارد. در این مقاله مجله پیام سلامت همه چیزهایی را که شما باید درباره لاتریل یا همان ویتامین B17 بدانید را توضیح می دهد. بیشتر اطلاعات ارائه در این مقاله توسط مقالات علمی تایید شده است.
لاتریل یا همان ویتامین B17 چیست؟
لاتریل نام دارویی است که در سال ۱۹۵۲ توسط دکتر ارنست تی. کربس، جونیور کشف شد. این دارو شامل آمیگدالین خالص است. آمیگدالین ترکیبی است که به طور طبیعی در موارد زیر یافت می شود:
- آجیل های خام: مانند بادام تلخ و بادام خام
- سبزیجات: هویج، کرفس، جوانه لوبیا، ماش و سایر حبوبات
- دانه ها: ارزن، تخم کتان و گندم سیاه
- هسته ها: سیب، آلو، زردآلو، گیلاس و گلابی
شما می توانید از قرص لاتریل استفاده یا آن را به صورت تزریقی به رگ ها یا عضلات خود تزریق کنید.
این ماده یک درمان بحث برانگیز برای سرطان است که در دهه ۱۹۷۰ محبوبیت زیادی پیدا کرده بود. با این وجود، در بسیاری از ایالت های ایالات متحده، پس از تحقیق بر روی آن، بی اثر بودنش تایید و به طور بالقوه سمی تلقی شد.
وقتی لاتریل وارد بدن می شود، به سیانید هیدروژن تبدیل می شود. سیانید هیدروژن ترکیبی است که می تواند استفاده از اکسیژن توسط سلول ها جلوگیری کند و در نهایت آنها را از بین ببرد.
برخی از نظریه ها اثبات کرده اند که سیانید هیدروژن ممکن است اثرات ضد سرطانی داشته باشد. با این حال، این نظریه ها شواهد زیادی برای حمایت از ادعاهای خود ندارند.
نکته جالب توجه این است که برخی شواهد وجود دارد که نشان می دهند لاتیرل ممکن است مزایایی برای بدن به ارمغان بیاورد. مطالعات نشان داده اند که این ماده ممکن است به کاهش فشار خون، کاهش درد و تقویت سیستم ایمنی کمک کند.
لاتریل چگونه در بدن کار می کند؟
بدن لاتریل را به سه بخش تقسیم می کند:
- سیانید هیدروژن
- بنزالدئید
- پروکسین
هیدروژن سیانید به نظر می رسد ترکیب اصلی مسئول ایجاد مزایای لاتریل در بدن است. همچنین تصور می شود ماده اصلی ضد سرطان در لاتیرل، همین هیدروژن سیانید باشد.
بعضی از آنزیم های بدن، هیدروژن سیانید را به یک مولکول کمتر سمی به نام تیوسیانات تبدیل می کند. تیوسیانات مولکولی است قبلا برای درمان فشار خون مورد استفاده قرار می گرفت زیرا ممکن است رگهای خونی را باز کند. بعدها به علت اثرات سمی که بر روی بدن ایجاد کرد مصرفش قطع شد.
چهار نظریه احتمالی در مورد این که لاتریل چگونه ممکن است با سرطان مبارزه کند وجود دارد. هر چند این نظریه ها با شواهد علمی تایید نشده اند.
دو نظریه بیان می کند که سلول های سرطانی غنی از آنزیم هایی هستند که لاتریل را به سیانید تبدیل می کند. از آنجا که سیانید سلول ها را می کشد، این به این معنی است که سلول های سرطانی ممکن است با تاثیر لاتریل از بین بروند و سرطان درمان شود. با این حال، هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد سلول های سرطانی حاوی آنزیم هایی باشند که لاتریل را به سیانید تبدیل کند.
نظریه سوم ادعا می کند که سرطان ناشی از کمبود ویتامین B17 (آمیگدالین) در بدن است. هیچ مدرکی ثابت نمی کند که آمیگدالین یک ویتامین است. این ماده به طور طبیعی نیز در بدن یافت نمی شود. بنابراین بدن شما نمی تواند کمبود آمیگدالین داشته باشد.
آخرین نظریه ادعا می کند که هیدروژن سیانید، که توسط تجزیه لاتریل ساخته شده، سلول های سرطانی را اسیدی تر می کند و موجب مرگ آن ها می شود. اما هیدروژن سیانید تمایزی بین سلول ها قائل نیست و می تواند سلول های سالم را نیز از بین ببرد.
مزایای بالقوه لاتریل
در حالی که بسیاری از تحقیقات در مورد لاتریل بر اثرات آن بر روی سرطان متمرکز است، اما برخی مطالعات نشان داده اند که آمیگدالین، شکل طبیعی لاتریل، ممکن است از مزایای دیگر نیز برخوردار باشد.
در اینجا چند مزیتی که ممکن به آمیگدالین نسبت داده شود را ارائه کرده ایم:
این ماده ممکن است فشار خون را کاهش دهد: در یک مطالعه، آمیگدالین موجب کاهش فشار خون سیستولیک (عدد بالا) به میزان ۲۸٫۵٪ و فشار خون دیاستولیک (عدد پایین) به میزان ۲۵٪ شد. این اثرات هنگام مصرف با ویتامین C افزایش یافت.
این ماده ممکن است درد را کاهش دهد: مطالعات متعدد حیوانی نشان داده اند که آمیگدالین ممکن است به کاهش درد ناشی از بیماری های التهابی مانند آرتروز کمک کند. با این حال شواهد مبتنی بر آزمایش های انسانی در این زمینه وجود ندارد.
این ماده ممکن است سیستم ایمنی را تقویت کند: یک مطالعه که در آزمایشگاه انجام شد نشان داد که آمیگدالین توانایی سلول های ایمنی را برای پیوستن به سلول های سرطانی پروستات بهبود می بخشد.
این نکته را در نظر داشته باشید که مزایای فوق تنها توسط شواهد کمی پشتیبانی می شود. مطالعات بیشتر برای تایید لاتریل و مزایای آن برای بدن باید انجام شود.
چرا لاتریل ویتامین نامیده می شود؟
لاتریل اغلب به غلط ویتامین B17 نیز نامیده می شود. این در واقع یک داروی ثبت شده است که توسط دکتر ارنست تی. کربس، جونیور در سال ۱۹۵۲ اختراع شد.
در طی دهه ۱۹۷۰، دکتر کربس به دروغ ادعا کرد که تمام سرطان ها ناشی از کمبود این ویتامین هستند. او همچنین ادعا کرد که لاتریل ویتامینی است که کمبود آن در ایجاد سرطان نقش دارد و سپس وی این ماده را ویتامین B17 نامید.
او احتمالا لاتریل را به عنوان ویتامین B17 و مکمل غذایی طبقه بندی می کند، نه یک دارو. این به این دلیل است که دولت فدرال در آمریکا قوانین سختگیرانه ای را برای بازاریابی داروهای دارد. اما برای مکمل ها قانون خاصی وضع نشده است.
نکته جالب توجه این است که دکتر کربس و پدرش قبلا ویتامین B15 یا اسید پنگامیوم را نیز کشف کرده بودند. این ماده مکمل دیگری بود که ادعا کرده بودند برای درمان انواع بیماری ها مفید است.
آیا لاتریل می تواند سرطان را درمان کند؟
در طول دهه ۱۹۷۰، لاتریل یک درمان جایگزین برای سرطان بود. با این حال، فروش آن به عنوان داروی درمان سرطان در حال حاضر توسط اداره غذا و دارو (FDA) در بسیاری از کشورها ممنوع است. این به این دلیل است که لاتریل می تواند عوارض جانبی شدید ایجاد کند. از طرفی شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این ماده می تواند به طور موثری سرطان را درمان کند.
در دو مطالعه حیوانی، دانشمندان انواع مختلفی از سرطان ها را با لاتریل به تنهایی یا با آنزیم هایی که به آن فعال می شود، درمان کردند. در هر دو مطالعه، حیوانات بعد از مصرف این ماده تحت درمان قرار نگرفتند. علاوه بر این، به نظر می رسد حیوانات در صورتی که هر دو آنزیم و لاتریل را به جای لاتریل به تنهایی دریافت می کنند عوارض جانبی بیشتری را تجربه می کنند.
در حال حاضر تنها دو مطالعه اثر لاتریل بر سرطان در انسان ها را مورد بررسی قرار داده اند، هرچند که آن ها نیز این دارو را با دارونما مقایسه نکردند. بنابراین، روشن نیست که مصرف لاتریل بهتر از دارونما است یا خیر؟
در یک مطالعه، ۱۷۸ نفر مبتلا به سرطان با لاتریل تحت درمان قرار گرفتند. دانشمندان بر این باور بودند که اثر معنی داری بر روی سرطان در آن ها ایجاد نشد. در واقع، برخی از افراد حتی مسمومیت با سیانید را تجربه کردند.
در مطالعه دیگری، شش مرد مبتلا به سرطان با لاتریل درمان شدند. دانشمندان دریافته اند که لاتریل به درمان سرطان کمک نمی کند، زیرا سرطان در این افراد ادامه پیدا کرد.
سایر مطالعات در مورد تاثیر ویتامین B17 بر روی سرطان
برخی گزارشات وجود دارد که نشان می دهد لاتریل به درمان سرطان کمک می کند. با این وجود، این گزارش ها نیز قادر به اثبات این ادعا نبودند که این ماده تنها در درمان سرطان نقش دارد.
در نهایت، چند مطالعه آزمایشی نشان داده اند که لاتریل ممکن است با سرکوب ژن هایی که موجب گسترش سرطان می شوند، موجب کاهش تومورها می شود. با این حال، هیچ مدرکی وجود ندارد که این اثر مشابه را در بدن انسان ها نشان دهد.
به طور کلی، شواهد نشان می دهد که لاتریل در درمان سرطان ناکارآمد است. این مطالعات در عوض اعدا می کنند که این ماده بسیار خطرناک است زیرا ممکن است بسیار سمی باشد و باعث مرگ شود.
عوارض جانبی لاتریل
این ماده عوارض جانبی مختلفی دارد. اکثر این عوارض جانبی ناشی از تجمع سیانید هیدروژن در بدن است. به همین دلیل علائم مسمومیت لاتریل همان مسمومیت با سیانید است.
عوارض جانبی ناشی از مصرف ویتامین B17 عبارتند از:
- تهوع و استفراغ
- سردرد
- سرگیجه
- آبی شدن پوست ناشی از محرومیت از اکسیژن
- آسیب کبدی
- فشار خون غیر عادی
- افتادگی پلک فوقانی (پتوز)
عوارض جانبی توسط موارد زیر ایجاد می شود:
- مصرف لاتیرل به عنوان قرص، به جای تزریق
- خوردن بادام خام یا هسته برخی از میوه ها همراه با مصرف لاتریل
- مصرف بیش از حد ویتامین C همراه با مصرف لاتریل
- خوردن میوه ها یا سبزیجاتی که ممکن است اثرات لاتریل را افزایش دهد، مانند هویج، جوانه لوبیا، کرفس و هلو
تحقیقات نشان می دهد که ویتامین C می تواند با لاتریل تعامل داشته و اثرات سمی آن را افزایش دهد. ویتامین C سرعت تبدیل لاتریل به سیانید هیدروژن را افزایش می دهد. همچنین ذخایر سیستئین بدن که یک اسید آمینه در بدن است که به سم زدایی از سیانید هیدروژن کمک می کند، تخلیه می کند.
در بعضی موارد، مصرف لاتریل (آمیگدالین) به دلیل مسمومیت با سیانید منجر به مرگ شده است.