علائم و علل ابتلا به بیماری پریکاردیت

پریکارد یک پوشش کیسه مانند نازکی (غشاء) است که قلب شما را احاطه کرده است. لایه بیرونی پریکارد محلی است که ریشه های عروق بزرگ قلب را در خود جای داده است. رباط پایه ای، این لایه را به ستون فقرات، دیافراگم و دیگر قسمت های بدن متصل کرده است. لایه داخلی پریکارد نیز به عضله قلب متصل شده است. پوشش مایع مانندی این دو لایه غشاء و فرآیندهای غشایی را از هم جدا کرده است. این پوشش اجازه می دهد ضمن این که قلب می تپد به بدن نیز چسبیده باشد. بیماری پریکاردیت زمانی اتفاق می افتد که پریکارد یا آبشامه ملتهب شود. این التهاب باعث می شود مقدار مایع بین دو لایه پریکارد افزایش یابد. این افزایش مایع بر روی قلب فشار وارد می کند و عمل پمپاژ قلب را محدود می کند.

چه چیزی باعث بیماری پریکاردیت می شود؟

پریکاردیت اغلب در مردان بین سنین ۲۰ الی ۵۰ سال رخ می دهد و می تواند نتیجه یکی از عوامل زیر باشد:

  • ویروس، باکتری یا عفونت های قارچی
  • حمله قلبی
  • سرطانی که تومور آن به اطراف ناحیه خود گسترش یافته است.
  • پرتو درمانی برای برخی از انواع سرطان
  • آسیب به قفسه سینه، مری و یا قلب
  • استفاده از انواع خاصی از داروها برای سرکوب کردن سیستم ایمنی بدن

پریکاردیت ممکن است در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، لوپوس، نارسایی کلیه، سرطان خون، HIV مثبت و ایدز نیز رخ دهد.

علائم بیماری پریکاردیت چه هستند؟

علامت اصلی پریکاردیت درد تیز و تیر کشنده در سمت چپ قفسه سینه است. (در برخی موارد، درد ممکن است تیز نباشد اما سرسام آور است) درد ممکن است به گردن و یا شانه چپ گسترش یافته و زمانی که نفس عمیق می کشید بدتر شود. این درد معمولا زمانی که نشسته اید و یا به جلو خم می شوید بهتر و زمانی که دراز می کشید بدتر می شود. دیگر نشانه ها بیماری پریکاردیت عبارتند از:

  • تب
  • سرفه کردن
  • درد هنگام بلع
  • مشکلات تنفسی
  • ضعف و احساس کسالت
علائم و علل ابتلا به بیماری پریکاردیت
علائم و علل ابتلا به بیماری پریکاردیت

پریکاردیت چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص این بیماری پزشکان از روش های زیر استفاده می کنند:

  • گوش کردن به صدای قلب با گوشی و اطراف قفسه سینه می تواند به آن ها در پیگیری سیگنال های قلب کمک کند. اگر بیماری شدید باشد آن ها با گوشی صدای کراکل می شوند. کراکل صدای شبیه به صدای سوختن چوپ یا مچاله کردن مشماء دارد. شنیدن این صدا نشان می دهد که مایع در فضای اطراف ریه ها جمع شده است.
  • عکس اشعه ایکس از قفسه سینه نیز می تواند برای تشخیص تجمع و افزایش مایع در پریکارد کمک کننده باشد.
  • الکتروکاردیوگرافی (ECG یا EKG) به پزشکان کمک می کند تا اطلاعات بیشتری در مورد ضربان قلب، اندازه و عملکرد دریچه های قلب کسب کنند.
  • اکوکاردیوگرافی نیز برای دیدن حرکت دیواره قلب و اندازه کلی قلب مناسب است. این هم یکی از آزمون های مهم برای نشان دادن تجمع مایع در اطراف قلب می باشد.
  • نمونه برداری از مایع پریکارد با استفاده از سوزن مخصوص نیز می تواند در تشخیص مفید باشد. این روش پریکاردیوسنتز نام دارد. نمونه مایع پس از برداشتن می تواند برای مشاهده علائم عفونت، آزمایش شود.

روش های دیگر تصویربرداری نیز ممکن است برای تشخیص کامل تر استفاده شود.

پریکاردیت چگونه درمان می شود؟

  • پریکاردیت با مسکن ها و داروهای ضد التهابی درمان می شود. اگر پریکاردیت ناشی از عفونت باشد، داروها آنتی بیوتیک تجویز می شوند.
  • اگر افزایش مایع در پریکارد عمل پمپاژ قلب شما را محدود می کند، ممکن است برای حذف مایعات اضافی، نیاز به عمل پریکاردیوسنتز باشد.
  • در موارد نادر، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.
  • اگر شما پریکاردیت حاد دارید، به این معنی است که عفونت به تازگی اتفاق افتاده، در این شرایط معمولا در عرض ۱ تا ۳ هفته بهبود می یابید. پریکاردیت مزمن ممکن است چند ماه طول درمان داشته باشد.