کمبود آلبومین در خون (هیپوآلبومینمی) ، نشانه ها، علل، عوارض و روش های درمان

آلبومین، پروتئین غالب در پروتئین سرم بدن است که انواع مختلفی از مواد مانند بیلی روبین، اسیدهای چرب، فلزات، یون ها، هورمون ها و داروهای خارجی را حمل می کند. آلبومین حاوی ۷۵ الی ۸۰٪ کلوئیدی پلاسما فشار انکوتیک طبیعی و ۵۰٪ پروتئین است. مقادیر مرجع سرمی این ماده در بدن بین ۳٫۵ الی ۴٫۵ گرم در دسی لیتر، با محتوای مجموع ۳۰۰ تا ۵۰۰ گرم است. سنتز این ماده تنها در سلول های کبدی با میزان تقریبا ۱۵ گرم در هر روز در یک فرد سالم رخ می دهد. اما این میزان می تواند با وجود انواع مختلف استرس فیزیولوژیکی، متفاوت باشد. نیمه عمر آلبومین تقریبا ۲۰ روز است و تخریب آن نیز حدود ۴٪ در روز است. با ما تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراه شوید تا با نشانه ها، علل و روش های درمان کمبود آلبومین در خون (هیپوآلبومینمی) آشنا شوید.

کمبود آلبومین در خون

قبل از شروع بحث در مورد کمبود آلبومین در خون باید با روند سنتز و تخریب این ماده در بدن آشنا شوید.

سنتز

مطالعات محققان بر روی آلبومین نشان می دهد که آلبومین داخل عضلانی در فضاهای غیر عروقی همه بافت ها توزیع می شود و بیشترین مقدار آن در پوست وجود دارد.

آلبومین از طریق ۲ مسیر وارد فضای داخل عروقی می شود. یا آلبومین با ورود به سیستم لنفاوی کبدی و انتقال به کانال های سینه وارد این فضا می شود یا پس از عبور از فضایی دیس، به طور مستقیم از هپاتوسیت ها به سینوس ها منتقل می شود.

پس از ۲ ساعت، ۹۰٪ آلبومین در فضای داخل عضلانی قرار می گیرد. نیمه عمر آلبومین داخل عروقی ۱۶ ساعت است. تلفات روزانه آلبومین از فضای داخل عضلات تقریبا ۱۰٪ است. برخی از بیماری های پاتولوژیک، مانند نفروز، آسیت، لنفدوم، لنفانکتکتازی روده و ادم، می توانند باعث کاهش آلبومین از پلاسما شوند. تقریبا ۳۰ الی ۴۰٪ (۲۱۰ گرم) آلبومین در بدن در بخش های عروقی عضله، پوست، کبد، روده و دیگر بافت ها یافت می شود.

آلبومین به حجم بینابینی کبد توزیع می شود و غلظت کلوئیدها در این حجم کوچک، به عنوان یک تنظیم کننده اسمزی برای سنتز آلبومین شناخته می شود. این ماده تنظیم کننده اصلی سنتز آلبومین در دوره های طبیعی بدون استرس است.

تخریب

پس از ترشح این ماده در پلاسما، مولکول آلبومین به فضاهای بافت منتقل می شود و از طریق مجرای سینه به پلاسما می رسند. مطالعات بر روی نشانگر آلبومین نشان می دهد که آلبومین ممکن است در داخل اندوتلیوم مویرگ ها، مغز استخوان و سینوس های کبدی تخریب شود. به نظر می رسد مولکول های آلبومینی به صورت تصادفی و بدون هیچ گونه تمایز بین مولکول های قدیمی و جدید، تجزیه می شوند.

کمبود آلبومین در خون زمانی اتفاق می افتد که بدن شما به اندازه کافی پروتئین آلبومین در جریان خون ندارد.

آلبومین پروتئینی است که در کبد ساخته می شود. این ماده یک پروتئین مهم در پلاسمای خون شماست. بسته به سن میزان نیاز بدن به این ماده بین ۳٫۵ تا ۵٫۹ گرم در دسی لیتر (g / dL) می باشد. بدون آلبومین کافی، بدن شما نمی تواند مایعات رقیق شده خون را خارج کند.

اگر کمبود آلبومین در خون وجود داشته باشد، حرکت مواد شیمیایی مهم در بدن نیز سخت تر می شود. بعضی از این مواد برای فرآیندهای ضروری و حفظ مایعات مهم در بدن ضروری هستند.

علائم کمبود آلبومین در خون

آلبومین در سراسر بدن شما استفاده می شود و علائم کمبود آن ممکن است این وضعیت را بلافاصله آشکار سازد. علائم معمول کمبود آلبومین در خون عبارتند از:

  • ادم (تجمع مایع) در پاها یا صورت
  • داشتن پوستی خشن تر یا خشک تر از حد معمول
  • ریزش مو
  • زردی (زرد شدن رنگ پوست)
  • دشواری در عمل تنفس
  • احساس ضعف یا خستگی
  • ضربان نامنظم قلب
  • افزایش وزن غیر طبیعی
  • بی اشتهایی
  • اسهال
  • احساس تهوع
  • استفراغ

علائم این بیماری تا حدود زیادی به این که چه چیزی باعث بیماری شده است بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر هیپوآلبومینمی توسط رژیم غذایی نامناسب ایجاد شده باشد، علائم ممکن است به تدریج در طول زمان به وجود بیایند. اگر کمبود آلبومین در خون نتیجه سوختگی جدی باشد، ممکن است برخی از این علائم به سرعت رخ دهند.

اگر دچار احساس خستگی یا تنگی نفس بدون علت شده اید، به پزشک مراجعه کنید. کمبود آلبومین در خون همچنین می تواند رشد کودک را به تاخیر بیاندازد. اگر متوجه شده اید که فرزندتان با نرخ معمول و متناسب با سن خود رشد نمی کند، با پزشک در مورد انجام آزمایشات کمبود آلبومین در خون مشورت کنید.

علل و عوامل افزایش خطر ابتلا به این بیماری

کمبود آلبومین در خون اغلب ناشی از التهاب در سراسر بدن است. معمولا پس از ابتلا به سپسیس و یا انجام عمل جراحی چنین التهاباتی پیش می آید. التهاب همچنین ممکن است از قرار گرفتن در معرض مداخلات پزشکی نیز ناشی شود. این وضعیت به عنوان نشت مویرگی نیز شناخته می شود.

کمبود آلبومین در خون معمولا در ترکیب با کاهش پروتئین و کالری در رژیم غذایی اتفاق می افتد.

سایر علل شایع کمبود آلبومین در خون عبارتند از:

  • سوختگی جدی
  • داشتن کمبود ویتامین
  • سوء تغذیه و رعایت رژیم غذایی نامتعادل
  • عدم توانایی جذب مواد مغذی در معده
  • دریافت مایعات داخل وریدی (IV) در حالی که بعد از عمل در بیمارستان بستری هستید

از سوی دیگر بیمری و شرایط زیر نیز توانایی ایجاد چنین شرایطی را دارند:

  • دیابت که موجب می شود بدن به اندازه کافی انسولین در اختیار نداشته باشد.
  • هیپرتیروئیدیسم که باعث می شود غده تیروئید بیش از حد هورمون تولید کند.
  • بیماری های قلبی از جمله نارسایی قلبی
  • لوپوس، وضعیتی است که سیستم ایمنی به بدن حمله می کند
  • سیروز، یک بیماری ناشی از آسیب شدید کبدی است
  • سندرم نفروتیک، بیماری کلیوی است که باعث می شود پروتئین زیادی از طریق ادرار از بدن خارج شود.
  • سپسیس، زمانی اتفاق می افتد که بدن با آسیب ناشی از حمله سیستم ایمنی به عفونت مواجه می شود.

این کمبود چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک برای تشخیص کمبود آلبومین در خون آزمایش کامل خون تجویز کرده و سطح آلبومین خون را آزمایش می کند. شایع ترین آزمایش انجام شده برای اندازه گیری آلبومین، آزمایش آلبومین سرم است. این آزمایش از یک نمونه خون برای تجزیه و تحلیل سطوح آلبومین استفاده می کند.

پزشک همچنین می تواند اندازه آلبومین را در ادرار نیز اندازه گیری کند. برای انجام این آزمایش از یک آزمون به نام آزمون میکروآلبومینوری استفاده می کنند. این آزمایش گاهی به نام آلبومین به کراتینین (ACR) نیز نامیده می شود. اگر در ادرار بیش از حد آلبومین دفع شود، کلیه ها ممکن است آسیب ببینند. آسیب کلیوی خودش عاملی برای دفع پروتئین در ادرار است.

آزمایش خون پروتئین واکنشی سی (CRP) برای تشخیص هیپوآلبومینمی مفید است. آزمایش CRP می تواند به پزشک بگویید که چه مقدار التهاب در بدن شما اتفاق افتاده است. التهاب یکی از مهمترین شاخص های تشخیص هیپوآلبومینمی است.

گزینه های درمانی موجود برای کمبود آلبومین در خون

شما با افزایش سطح آلبومین در بدن و بازگرداندن آن به حالت طبیعی می توانید هیپوآلبومینمی را درمان کنید. درمان بسته به بیماری که موجب کمبود این پروتئین در بدن شده است، ممکن است متفاوت باشد.

اگر کمبود تغذیه ای باعث ایجاد بیماری شده باشد، پزشک توصیه می کند که رژیم غذایی خود را تغییر دهید. غذاهای حاوی پروتئین زیاد، از جمله موارد زیر انتخاب خوبی برای افزایش میزان آلبومین در بدن هستند:

  • آجیل
  • تخم مرغ
  • محصولات لبنی

اگر الکل مصرف کنید، پزشک ممکن است توصیه کند که میزان مصرف را کم کرده یا مصرف آن را کاملا قطع کنید. نوشیدن الکل می تواند میزان پروتئین خون شما را کاهش دهد و علائم را بدتر کند.

اگر بیماری کلیوی دارید، داروهای فشار خون می توانند از دفع آلبومین در ادرار جلوگیری کنند. این داروها می تواند نشانه های شما را کاهش دهد. داروهای رایجی که برای این منظور استفاده می شوند عبارتند از:

  • کاپتوپریل (Capoten)
  • بنازپریل (Lotensin)

داروهای مورد استفاده برای سرکوب سیستم ایمنی بدن نیز می تواند باعث کاهش التهاب همراه با کاهش سطح آلبومین شوند. پزشک ممکن است داروهای کورتیکواسترویید خوراکی یا تزریقی را توصیه کند.

عوارض احتمالی کمبود آلبومین

کمبود آلبومین می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری های دیگر، از جمله موارد زیر قرار دهد:

  • ذات الریه
  • پلورال افیوژن، که هنگامی اتفاق می افتد که مایع در اطراف ریه ها جمع می شود.
  • آسیت، که زمانی اتفاق می افتد که مایع در ناحیه شکمی جمع می شود.
  • آتروفی که ضعف قابل توجهی در عضلات به وجود می آورد.

اگر بعد از عمل جراحی هیپوآلبومینمی ایجاد شود می تواند به طور خاص مشکل ساز شود. کمبود آلبومین، بدون درمان می تواند به طور قابل توجهی موجب افزایش خطر آسیب های کشنده شود.