نام تجاری: کورلانور (Corlanor)
نام ژنریک: ایوابرادین (Ivabradine)
کلاس دارو: مسدود کننده کانال دریچه دار نوکلئوتید حلقوی (HCN) فعال شده با هیپرپلاریزاسیون Hyperpolarization-activated cyclic nucleotide-gateed
شرکت تولید کننده: کمپانی امژن Amgen
تاریخ تایید توسط سازمان غذا و داروی آمریکا: ۱۵ آوریل ۲۰۱۵
کورلانور یا ایوابرادین چیست و مکانیسم عمل آن چگونه است؟
کورلانور یا ایوابرادین یک داروی خوراکی است که برای درمان نارسایی قلبی استفاده می شود. این دارو متعلق به یک کلاس جدید از داروهای قلبی به نام مسدود کننده کانال hyperpolarization-activated cyclic nucleotide-gated (HCN) می باشد.
کانال های HCN همچنین تحت عنوان کانال های ضربان ساز شناخته می شود؛ زیرا آنها سرعت حرکت قلب را تنظیم می کنند که میزان ضربان قلب را کنترل می کند.
ایوابرادین فعالیت خود به خودی ضربان ساز کانال HCN را کاهش می دهد و باعث می شود که ضربان قلب با مهار یک جریان خاص به نام (funny current (If تولید شده توسط کانال HCN کاهش یابد.
این کار بدون تاثیر بر توانایی قلب برای انقباض قلبی انجام می گیرد. این امر برای کاهش ضربان قلب در بیماران مبتلا به نارسایی قلب مفید است؛ زیرا ضربان سریع قلب با افزایش مرگ و میر در بیماران مبتلا به نارسایی قلب همراه است.
هنگامی که ضربان قلب کاهش می یابد، قلب با شدت کار نمی کند. ایوابرادین خطر بستری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را کاهش می دهد.
ایوابرادین یا کورلانور برای درمان چه بیماری هایی استفاده می شود؟
ایوابرادین خطر بستری شدن به دلیل تشدید نارسایی قلبی را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی کاهش می دهد. این دارو برای درمان بیماران دارای شرایط زیر تجویز می شود:
- نارسایی مزمن قلبی سمپتوماتیک پایدار
- کسر تخلیه بطنی کمتر از ۳۵٪ (کسر تخلیه (جهشی) نوعی اندازه گیری برای تعیین عملکرد قلب در پمپاژ خون می باشد. کسر تخلیه طبیعی بین ۵۵ تا ۷۰ درصد است)
- ضربان قلب معمولی (ریتم سینوسی) با ضربان قلب در حال استراحت بیش از ۷۰ ضربه در دقیقه
- دریافت حداکثر دوز بتا بلوکرها یا عدم قدرت تحمل بتا بلوکرها
نارسایی قلبی یک بیماری قلبی مزمن است که در آن قلب قادر نیست خون کافی را در سراسر بدن پمپاژ کند تا خون و اکسیژن مورد نیاز بدن را فراهم کند.
در سال ۲۰۱۳، ۵٫۱ میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به نارسایی قلبی بودند. نارسایی قلب در سال ۲۰۰۹ به ۹ مورد مرگ در این کشور منجر شده است. نیمی از افراد مبتلا به نارسایی قلبی طی ۵ سال می میرند.
در سال ۲۰۱۰، به علت نارسایی های قلبی، ۱ میلیون نفر در بیمارستان بستری شدند. ۲۹ درصد از کسانی که به دلیل نارسایی قلب پذیرش شدند، ۶۵ سال یا بیشتر بودند.
ایوابرادین در کنترل نارسایی قلب چقدر موثر است؟
ایوابرادین یا کورلانور بر روی ۶۵۰۵ بیمار با نارسایی قلب پایدار، با کسر تخلیه بطن چپ کوچکتر-مساوی ۳۵٪ و ضربان قلب-استراحت بزرگتر مساوی ۷۰ بار در دقیقه مورد مطالعه قرار گرفت. همه بیماران در عرض ۱۲ ماه گذشته سابقه بستری شدن برای نارسایی قلبی داشتند.
بیماران با درمان های استاندارد نارسایی قلبی، از جمله مسدود کننده های بتا ، مهارکننده های ACE یا ARBs، اسپیرونولاکتون و دیورتیک ها وضعیت پایداری داشتند.
به بیماران پلاسبو یا Corlanor 5 میلی گرم دو بار در روز داده می شد و میزان افزایش مجاز دوز تا ۷٫۵ میلی گرم دوبار در روز و میزان کاهش مجاز دوز ۲٫۵ میلی گرم دو بار در روز بود تا ضربان قلب بین ۵۰ تا ۶۰ ضربه در دقیقه حفظ شود.
درصد بیماران بستری شده برای تشدید نارسایی قلبی در گروه ایوابرادین ۱۵٫۶٪ بود؛ در حالی که این میزان در گروه پلاسبو ۲۰٫۲٪ بود. مرگ و میر در بیماران گروه ایوابرادین ۹٫۸٪ و در گروه دارونما ۸٫۵٪ بود. نتیجه گرفته شد که ایوابرادین خطر بستری شدن برای بدتر شدن نارسایی قلب و مرگ و میر قلبی را کاهش داد.
حقایق جالب در مورد ایوابرادین
ایوابرادین یا کورلانور اولین دارو جدید نارسایی قلبی است که در حدود ده سال آن تأیید شده است. در نوع خودش اولین به شمار می آید.
بر خلاف بتا بلوکرها، Corlanor سرعت ضربان قلب را بدون کاهش انقباض قلب کاهش می دهد،
این دارو برای بیمارانی که در حال حاضر تحت درمان با حداکثر دوز قابل تحمل بتا بلوکرها هستند و یا قادر به استفاده از بتا بلوکرها نمی باشند، استفاده می شود.
این دارو باعث جرقه زدن در چشم ها می شود، زیرا هم چنین یک جریان خاص را مهار می کند که مسئول محدود کردن پاسخ چشم به نور است.
عوارض جانبی ایوابرادین چه هستند؟
عوارض جانبی شایع گزارش شده برای ایوابرادین شامل کاهش سرعت ضربان قلب (برادی کاردی)، فشار خون بالا، آریتمی (فیبریلاسیون دهلیزی) و اختلالات موقت بصری مانند جرقه زدن در چشم (پدیده های درخشان یا فسفن ها) می باشند.
دوز مناسب کورلانور یا ایوابرادین چقدر است؟
ایوابرادین به شکل قرص های ۵ میلی گرم و ۷٫۵ میلی گرم در دسترس است. دوز اولیه توصیه شده ۵ میلی گرم دو بار در روز است. دوز پس از دو هفته درمان، بر اساس ضربان قلب تنظیم می شود. اما حداکثر دوز، ۷٫۵ میلی گرم دو بار در روز است.
برای بیماران با سابقه نقص هدایت یا بیمارانی که ممکن است عوارض گردش خون پس از برادی کاردی داشته باشند؛ دوز توصیه شده اولیه ۲٫۵ میلی گرم دو بار در روز است. پس از دو هفته درمان دوز با توجه به ضربان قلب تنظیم شود.
کورلانور باید در دمای اتاق یا به عبارتی ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد یا ۵۹ تا ۸۶ درجه فارنهایت، نگهداری شود.
تداخلات دارویی ایوابرادین چیست؟
ایوابرادین برای متابولیسم به آنزیم های CYP3A4 متکی است. CYP3A4 گروهی از آنزیم های کبدی هستند که بعضی داروها از جمله ایوابرادین را از بین می برند. بنابراین، هر دارویی که فعالیت آنزیم CYP3A4 را مهارکند یا افزایش می دهد، بر غلظت و اثر ایوابرادین در بدن تاثیر می گذارد.
ایوابرادین نباید همراه با داروهایی که آنزیم های CYP3A4 را مهار می کنند به صورت ترکیبی مصرف شود؛ زیرا ممکن است آنها سطح آن را در بدن افزایش دهند. نمونه هایی از مهارکننده های CYP3A4 شامل ضد قارچ های آزول (مثلا فلوکونازول)، برخی از آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال، کلاریترومایسین)، برخی از داروهای HIV (به عنوان مثال نلفیناویر) و آب گریپ فروت می باشند.
ایوابرادین نباید همراه با داروهایی که اثر آنزیم های CYP3A4 را افزایش می دهند استفاده شود، زیرا ممکن است اثر بخشی آن را کاهش دهند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: مخمر سنت جان ورت، ریفامپین، باربیتورات ها و فنی توئین.
همچنین کرونوتروپ های منفی داروهایی هستند که ضربان قلب را کاهش می دهند. هنگامی که ایوابرادین با کرونوتروپ های منفی ترکیب می شود خطر کاهش ضربان قلب (برادی کاردی) افزایش می یابد. نمونه هایی از کرونوتروپ های منفی شامل بتا بلوکرها، دیگوکسین و آمیودارون هستند.
هشدارها و اقدامات احتیاطی مصرف ایوابرادین
ایوابرادین باید در بیماران مبتلا به نشانه های نارسایی قلبی که اخیرا بدتر شده اند (نارسایی قلبی حاد)، بیماران با فشار خون کمتر از ۹۰/۵۰ میلی متر جیوه، برخی از آریتمی ها (سندرم سینوس بیمار، بلوک سینوسی یا بلوک دهلیزی- بطنی درجه ۳)، بیماران با ضربان قلب در حال استراحت کمتر از ۶۰ بار در دقیقه قبل از درمان، اختلال شدید کبد، ضربان قلب وابسته به ضربان ساز، و بیماران تحت درمان با داروهایی که می توانند میزان ایوابرادین را در بدن تغییر دهند، اجتناب شود.
ضربان قلب هدف برای بیمارانی که از ایوابرادین استفاده می کنند ۵۰ تا ۶۰ ضربان در دقیقه است. بیمارانی که از دستگاه پیس میکری که میزان ضربان آن بیشتر از ۶۰ ضربه در دقیقه است، استفاده می کنند، قادر به رسیدن به ضربان قلب کمتر از ۶۰ ضربه در دقیقه نیستند. بنابراین، ایوابرادین نباید توسط بیمارانی که از دستگاه پیس میکری که میزان ضربان آن بیشتر از ۶۰ ضربه در دقیقه است استفاده شود.
ایوابرادین ممکن است باعث شکل غیرطبیعی قلب جنین و سایر ناهنجاری های جنینی، افزایش مرگ پس از زایمان و افزایش خطر از دست دادن جنین پس از لانه گزینی را ایجاد کند.
ایوابرادین ممکن است باعث فیبریلاسیون دهلیزی (ضربان سریع و غیرمعمول قلب)، فشار قفسه سینه یا تشدید تنگی نفس شود.
برادی کاردی و انسداد قلبی ممکن است رخ دهد. که ممکن است موجب ضربان قلب پایین، سرگیجه، خستگی یا فشار خون پایین شود.
آیا زنان باردار می توانند از ایوابرادین استفاده کنند؟
مطالعات انجام شده ای درباره ایوابرادین در زنان باردار وجود ندارد. در مطالعات حیوانی، هنگامی که دوز ایوابرادین ۱ تا ۳ برابر دوز مصرفی در انسان افزایش یافت؛ این دارو سبب از دست دادن جنین پس از لانه گزینی و ناهنجاری های جنینی شد.
هنگامی که دوز تا پنج برابر دوز مجاز در انسان افزایش یافت، خرگوش های باردار باعث از دست رفتن جنین پس از لانه گزینی شدند.
زنان باردار باید از خطر بالقوه برای جنین مطلع شوند. زنان در سن باروری باید از قرص های ضد بارداری موثر استفاده کنند و اگر باردار بشوند، باید بلافاصله با پزشک مراقبت اولیه خود تماس بگیرند.
هنوز مشخص نیست که آیا ایوابرادین به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. در مطالعات حیوانی، ایوابرادین در شیر موش حضور داشت. بنابراین، استفاده از آن در هنگام تغذیه با شیر مادر توصیه نمی شود.