رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یک نوع از درمان شناختی رفتاری است. درمان شناختی رفتاری تلاش می کند تا الگوهای فکری منفی را شناسایی کرده و آن ها را به سمت رفتارهای مثبت سوق دهد. DBT ممکن است برای درمان رفتارهای خودتخریبی مثل خودکشی استفاده شود. این روش به بیمار مهارت های لازم برای مقابله با رفتارهای ناسالم و تغییر آن ها را می آموزد.
درباره رفتار درمانی دیالکتیکی
اصطلاح “دیالکتیکی” از هم افزایی دو متغییر متضاد در درمان، یعنی پذیرش و تغییر ایجاد می شود. در واقع نتیجه ای که از تلفیق پذیرش و تغییر به دست می آید بهتر از نتایجی است که از تک تک این عوامل ایجاد می شود.
یکی از جنبه های منحصر به فرد از DBT تمرکز بر پذیرش تجربه بیمار، به عنوان یک راه، برای درمانگران جهت تعادل در درمان برای تغییر رفتارهای منفی است.
رفتار درمانی دیالکتیکی برای درمان چه بیماری های استفاده می شود؟
رفتار درمانی دیالکتیکی بر روی درمان بیمارانی که در معرض خطر بالا قرار دارند، تمرکز دارد. DBT ابتدا برای درمان افراد با رفتار خودکشی و اختلال شخصیت مرزی طراحی شده بود. اما بعدها از آن برای درمان دیگر مشکلات روحی و روانی که ایمنی فرد، روابط، کار و احساسات او را تهدید می کردند نیز مورد استفاده قرار گرفت.
اختلال شخصیت مرزی اختلال است که منجر به استرس های روحی روانی حاد می شود. بیماران مبتلا ممکن است انفجار شدید از خشم و پرخاشگری و خلق و خو که به سرعت تغییر می کند را تجربه کنند. آنها تجربه بی ثباتی در موارد زیر را نیز دارند:
- خلق و خو
- رفتار
- خویشتن شناسی
- فکر کردن
- روابط
- رفتار تکانشی، مانند سوء مصرف مواد، رابطه جنسی پرخطر و آسیب به خود
انجمن روانپزشکی آمریکا تایید کرده است DBT در درمان اختلال شخصیت مرزی موثر است. بیمارانی که تحت DBT درمان شده بودند پیشرفتهای زیر را داشتند:
- کاهش شدت در رفتار خودکشی
- کاهش زمان بستری شدن در بیمارستان
- خشم کمتر
- کاهش احتمال ترک کردن درمان
- افزایش عملکردهای اجتماعی
هنوز اثبات نشده است که DBT می تواند در درمان مصرف مواد موثر باشد همچنین محققان در حال بررسی آن هستند که آیا DBT ممکن است در درمان بیماری های زیر موثر باشد؟