سندرم درد مزمن ؛ نشانه ها، علل، عوامل خطر، تست های تشخیصی و روش های درمان

بیشتر دردهایی که پس از جراحی ایجاد می شوند یا به بیماری ارتباط دارند، طی مدت کوتاهی بهبود می یابند. اما با وجود سندرم درد مزمن ، درد می تواند ماه ها و حتی سال ها در بدن باقی بماند. این در حتی می تواند بدو وجود هیچ علت مهمی رخ دهد. با توجه به گزارش National Center for Complementary and Integrative Health، درد مزمن دردی است که بین ۳ تا ۶ ماه طول می کشد. حدود ۲۵ میلیون آمریکایی دچار این نوع درد هستند.

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم بیشتر در مورد نشانه ها، علل، عوامل خطر، روش های تشخیص و درمان سندرم درد مزمن صحبت کنیم.

علائم سندرم درد مزمن

سندرم درد مزمن، می تواند به شدت سلامت جسمی و روانی شما را تحت تاثیر قرار دهد. گاهی نیز خود مشکلات جسمی و روحی عامل این درد هستند. در حالی که این درد تقریبا ثابت است، اما گاهی شدت آن می تواند با افزایش استرس یا فعالیت بدنی، تغییر کند. علائم معمولی که در این سندرم ایجاد می شود عبارتند از:

درد مفصل
دردهای عضلانی
درد سوزشی
خستگی
مشکلات خواب
از دست دادن استقامت و انعطاف پذیری بدن، به دلیل کاهش فعالیت بدنی
مشکلات خلقی، از جمله افسردگی، اضطراب و تحریک پذیری

در یک مطالعه منتشر شده در مجله Pain، حدود ۶۰٫۸٪ از افراد که درد مزمن را گزارش کردند، افسردگی نیز داشتند. علائم افسردگی در بیشتر آن ها شدید بود.

علل ایجاد سندرم درد مزمن

بیماری های زیادی وجود دارند که موجب درد گسترده و طولانی مدت می شوند. بنابراین اغلب بیماری های دردناک و مزمن، با سندرم درد مزمن ارتباط دارند. برخی از این بیماری ها عبارتند از:

استئوآرتریت. این بیماری یک نوع آرتروز است که نتیجه سایش و پارگی مفاصل بدن می باشد. استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که غضروف محافظ بین استخوان ها از بین می رود.
آرتریت روماتوئید. این بیماری یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب دردناک در مفصل می شود.
کمر درد. این درد ممکن است از گرفتگی عضلات، فشرده شدن عصب، و یا آرتریت ستون فقرات ناشی شود.
فیبرومیالژیا. این بیماری یک بیماری عصبی است که موجب درد و حساسیت در قسمت های مختلف بدن می شود. این قسمت ها به عنوان نقاط محرک شناخته می شود.
بیماری التهابی روده. این بیماری موجب ایجاد التهاب مزمن در دستگاه گوارش می شود و می تواند درد روده و گرفتگی شکم ایجاد کند.
عمل جراحی
سرطان پیشرفته

ممکن است بعضی از بیماران، حتی زمانی که این بیماری ها (از طریق دارو یا درمان) بهبود می یابند، درد مزمن را تجربه کنند. این نوع درد به طور کلی ناشی از ایجاد سوء تفاهم بین مغز و سیستم عصبی است. درد مزمن می تواند راه نورون ها (سلول های عصبی در مغز هستند که وظیفه انتقال پیام و پردازش حس های ورودی را به عهده دارند) را تغییر داده و باعث شود که آن ها حساسیت بیشتری به پیام های درد از خود نشان دهند. به عنوان مثال، با توجه به گزارش محققان Arthritis Foundation در آمریکا، ۲۰ درصد از افرادی که مبتلا به استئوآرتریت هستند و زانو خود را جراحی و تعویض کرده اند و احتمالا هیچ گونه دردی ندارند، هنوز درد مزمن را گزارش می دهند.

عوامل خطر

تحقیقات نشان داده اند که برخی از افراد، نسبت به دیگران، بیشتر به سندرم درد مزمن حساس هستند. این افراد عبارتند از:

کسانی که بیماری مزمن و دردناکی دارند، مانند آرتریت.
کسانی که افسرده اند. کارشناسان دقیقا مطمئن نیستند چرا این افراد، درد بیشتری را تجربه می کنند، اما نظریه ای در این باره می گوید که افسردگی، نحوه دریافت و تفسیر پیام های ارسالی از سیستم عصبی به مغز را تغییر می دهد.
کسانی که سیگار می کشند. در حال حاضر هیچ پاسخ قطعی در مورد این ارتباط وجود ندارد، اما کارشناسان در حال تحقیق بر روی این موضوع هستند که چرا سیگار کشیدن درد را در افراد مبتلا به آرتروز، فیبرومیالژیا و سایر اختلالات درد مزمن بدتر می کند. طبق گفته متخصصان کلینیک کلیولند، سیگاری ها ۵۰ درصد بیشتر از کسانی که سیگار نمی کشند، به دنبال درمان برای کاهش درد هستند.
کسانی که چاق هستند. براساس نتایج تحقیقات، ۵۰ درصد از کسانی که به دنبال درمان چاقی هستند، خستگی و درد شدید را گزارش می دهند. کارشناسان مطمئن نیستند که آیا این ارتباط به استرس اضافی ناشی از وزن بدن مربوط است یا اینکه به دلیل تداخل چاقی با هورمون های بدن و متابولیسم ایجاد می شود؟
کسانی که جنسیت مونث دارند. زنان نسبت به مردان حساسیت بیشتری نسبت به درد دارند. محققان معتقدند که این اختلاف در احساس درد ممکن است به هورمون ها یا تفاوت در چگالی فیبرهای عصبی در زنان و مردان، مرتبط باشد.
کسانی که بیش از ۶۵ سال سن دارند. همان طور که سن بالاتر می رود، بدن بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هایی می شود که می توانند درد مزمن ایجاد کنند.

تفاوت سندرم درد مزمن و فیبرومیالژیا

سندرم درد مزمن و فیبرومیالژیا اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند. اما این دو بیماری دو اختلال متفاوت هستند. سندرم درد مزمن اغلب یک محرک قابل شناسایی مانند آرتریت یا آسیب ناشی از شکستگی استخوان که به درستی درمان نشده است دارد.

اما فیبرومیالژیا اختلال در سیستم عصبی است که با درد عضلانی و درد مفاصل و خستگی مشخص می شود. این اختلال اغلب بدون علت است. در این بیماری اگر به عکس اشعه ایکس بیمار نگاه کنید، نمی توانید آسیب بافتی یا عصبی ببینید. با این حال فیبرومیالژیا تأثیر زیادی بر روی اعصاب و ایجاد درد دارد. حتی در صورت درمان، درد فیبرومیالژیا می تواند مزمن شده و در نتیجه منجر به سندرم درد مزمن شود.

روش های تشخیص سندرم درد مزمن

اولین کاری که پزشک برای تشخیص انجام خواهد داد این است که سابقه پزشکی بیمار را بررسی کند. بنابراین اطلاعات زیر از بیمار گرفته می شود:

زمانی که در شروع شد.
نوع درد (برای مثال، سوزش، تیر کشیدن یا درد ناشی از کوفتگی)
جایی که درد حس می شود.
چه عوامل درد را بهتر یا بدتر می کنند؟

از آنجائی که بیماری های خاصی می توانند به سندرم درد مزمن منجر شوند، پزشک ممکن است از تست های تصویربرداری جهت تعیین این که آیا آسیب مفصلی یا بافتی وجود دارد یا خیر استفاده کند. برای مثال، پزشک می تواند برای تشخیص دیسک MRI، برای تشخیص استئوآرتریت، تصویر برداری اشعه ایکس و یا برای تشخیص آرتریت روماتوئید، آزمایش خون تجویز کند.

روش های درمان سندرم درد مزمن

درد مزمن می توان گیج کننده باشد. اما عموما این درد قابل درمان است. برخی از روش هایی که برای درمان تجویز می شوند عبارتند از:

دارو برای از بین بردن درد. این داروها می توانند شامل موارد زیر باشند:

داروهای ضد التهابی
استروئید
شل کننده های عضلانی
داروهای ضد افسردگی

درمان فیزیکی برای افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکت بدن
بلوک کننده های عصبی برای قطع سیگنال های درد
درمان های روانشناسی یا رفتار درمانی. درست است که این درمان ها ممکن است تاثیر زیادی بر روی درد نداشته باشند، اما برخی از درمان های روانشناختی می توانند بر خلق و خو اثر مثبت داشته باشند. به عنوان مثال، در تحقیقات مختلف مشخص شده است که درمان رفتاری شناختی (نوعی از گفتار درمانی است که به شما کمک می کند تفکر منفی را اصلاح کنید) در تقویت خلق و خو، حتی تا یک سال پس از پایان درمان موثر است. در مطالعه دیگری، بیوفیدبک در کاهش تنش عضلانی و افسردگی و بهبود درد مزمن مفید بود. بیوفیدبک یک نوع درمان است که به شما یاد می دهد که با استفاده از ذهن واکنش های بدن مانند تنفس سریع را کنترل کنید.

درمان های جایگزین

طب سوزنی. طبق یک تجزیه و تحلیل که بر روی نتایج مطالعات مختلف انجام شده است، طب سوزی سطح درد را در ۵۰ درصد کسانی که این روش را امتحان کرده اند، کاهش می دهد. این کاهش درد در کسانی که طب سوزنی استفاده نمی کنند، حدود ۳۰ درصد است.
هیپنوتیزم. گزارش های تحقیقاتی نشان می دهند که ۷۱ درصد از افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) پس از یک دوره هیپنوتیزم، بهبود علائم را گزارش کرده اند. اثرات این درمان تا پنج سال بعد ادامه پیدا کرد.
یوگا. تحقیقات نشان داده اند که از آنجا که این ورزش به شل شدن عضلات، تنفس عمیق و تقویت افکار مثبت در ذهن کمک می کند، می تواند در کاهش افسردگی و اضطراب همراه با درد مزمن مفید باشد. بنابراین با انجام یوگا می توانید کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشید.

[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]

پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:

۵ روش طبیعی برای درمان سندرم درد پیچیده منطقه ای

آخرین روش های درمان درد مزمن

عوامل خطر و علل ایجاد درد مزمن

[/quote]

مقابله با سندرم درد مزمن

وقتی احساس بدی دارید، کنترل درد مزمن برایتان دشوار می شود. استرس احساسی می تواند درد را حتی بدتر کند. اما متخصصان انجمن روانشناسی آمریکا این نکات را برای مقابله با درد مزمن پیشنهاد کرده اند:

بر روی جنبه های مثبت زندگی خود تمرکز کنید.
با اعضای خانواده یا دوستان نزدیک خود به فعالیت هایی بپردازید که از آن ها لذت می برید.
برای ایجاد احساس آرامش، با روانشناس صحبت کنید.