از دست دادن ناگهانی شنوایی حسی عصبی (SSHL)، که به عنوان کم شنوایی حسی عصبی و کری ناگهانی نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که بیمار به سرعت قدرت شنوایی خود را از دست می دهد. این عارضه می تواند فورا یا در عرض چندین روز رخ دهد. در طول این زمان، صداهایی که شنیده می شود به تدریج خفه تر و یا ضعیف تر می شود. کم شنوایی حسی عصبی معمولا تنها در یک گوش رخ می دهد.
فرکانس ها، امواج صوتی را اندازه گیری می کنند. دسی بل ها نیز شدت و یا میزان بلندی صداهایی که ما می شنویم را می سنجند. Zero پایین ترین سطح دسی بل است و نزدیک به سکوت کامل می باشد. زمزمه ۳۰ دسیبل است و گفتار نرمال ۶۰ دسی بل است. از دست دادن ۳۰ دسی بل از قدرت شنوایی در سه فرکانس پیوسته کم شنوایی حسی عصبی محسوب می شود. این بدان معناست که از دست دادن قدرت شنوایی به اندازه ۳۰ دسی بل یعنی صداهای طبیعی و عادی برای بیمار شبیه به زمزمه می شود.
سالانه حدود ۴۰۰۰ مورد SSHL در ایالات متحده تشخیص داده می شود. این وضعیت بیشتر در بین افراد بین ۳۰ تا ۶۰ ساله شایع است.
اکثر افراد مبتلا به SSHL، در صورتی که بیماریشان به موقع تشخیص داده شده و درمانشان شروع شود، سریعا بهبود می یابند. با این حال، حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به این بیماری دارای افت شنوایی هستند که در طول زمان به تدریج بدتر می شود. پیشرفت فن آوری مورد استفاده برای تولید سمعک ها و کاشت حلزون ها کمک می کند تا قدرت ارتباطات افراد مبتلا به کاهش شنوایی افزایش پیدا کند.
SSHL یک بیماری جدی پزشکی است و به سرعت نیازمند مراقبت های پزشکی است. اگر فکر می کنید که در حال تجربه کم شنوایی حسی عصبی هستید حتما با پزشک خود تماس بگیرید. درمان اولیه می تواند شنوایی شما را نجات دهد.
در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت با علل، تشخیص، نشانه ها و درمان کم شنوایی حسی عصبی آشنا خواهید شد.
علت کم شنوایی حسی عصبی چیست؟
کم شنوایی حسی عصبی زمانی اتفاق می افتد که گوش داخلی، حلزونی گوش در گوش داخلی، یا مسیرهای عصبی بین گوش و مغز آسیب دیده باشند. بیش از ۱۰۰ علت برای SSHL وجود دارد. بنابراین اکثر افراد مبتلا نمی توانند علت دقیق از دست دادن شنوایی خود را مشخص کنند. برخی از علل احتمالی کم شنوایی حسی عصبی عبارتند از:
- ناهنجاری گوش داخلی
- وارد آمدن آسیب یا ترومای به سر
- قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صدای بلند
- بیماری های عصبی، مانند مولتیپل اسکلروزیس
- یک بیماری سیستم ایمنی بدن، مانند سندرم کوگان
- بیماری منیر که اختلالی است که بر روی گوش داخلی تاثیر می گذارد
- بیماری لایم، که یک بیماری عفونی است و اغلب از طریق نیش حشرات منتقل می شود
- مصرف یک داروی سمی کننده گوش، که می تواند به گوش آسیب برساند
- زهر وارده به بدن از طریق نیش مار
- مشکلات گردش خون
- رشد بافت غیرطبیعی یا تومورها
- بیماری عروق خونی
- پیری
SSHL مادرزادی
نوزادان می توانند با SSHL متولد شوند. این عارضه ممکن است در نتیجه یکی از موارد زیر رخ دهد:
- عفونت هایی که از مادر به کودک منتقل می شوند مانند سرخجه، سیفلیس یا هرپس
- توکسوپلاسما گوندی که یک انگل است که از طریق رحم وارد بدن مادر می شود.
- ژنتیک و یا وراثت
- وزن کم نوزاد هنگام تولد
کم شنوایی حسی عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص SSHL، پزشک از شما درباره سابقه پزشکی خودتان سوال پرسیده و معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد. بنابراین باید اطمینان حاصل کنید که به پزشک خود در مورد سایر بیماری هایی که دارید و داروهایی که چه با نسخه و چه بدون تجویز پزشک استفاده می کنید اطلاعات کاملی را ارائه کنید.
در طول معاینه فیزیکی، از بیمار خواسته می شود که یک گوش خود را در حالی که به صداهای مختلف در حجم های متفاوت گوش می دهد پوشش دهد. پزشک همچنین ممکن است برخی از آزمایشات را با استفاده از دیاپازون انجام دهد. دیاپازون وسیله ای است که می تواند ارتعاشات گوش را اندازه گیری کند. این تست ها می توانند آسیب به قسمت های گوش، پرده گوش و گوش میانی را که لرزش دارند بررسی کنند.
تست های ادیومتری نیز برای سنجیدن قدرت شنوایی شما به طور کامل و دقیق انجام می شود. در طول این آزمایش، یک متخصص شنوایی سنجی، توانایی شنوایی بیمار را با استفاده از گوشی تست می کند. یک مجموعه از صداهای مختلف و سطوح حجمی متفاوت به هر گوش به صورت جداگانه ارسال می شود. این آزمایش می تواند به تعیین سطحی که در آن شنوایی شروع به کاهش می کند، کمک کند.
اسکن MRI نیز ممکن است تجویز شود تا هر گونه اختلال در گوش بیمار مانند تومورها یا کیست ها را جستجو کند. آزمایش تصویربرداری تصاویر دقیق مغز و گوش داخلی را برای تشخیص علت اصلی SSHL به پزشک ارائه می کند.
چه زمانی باید شنوایی کودک را برای حضور کم شنوایی حسی عصبی سنجید؟
از دست دادن شنوایی در کودکان ممکن است به علت عفونت در هنگام تولد یا آسیب ناشی از داروهای اتوکسوسیک ایجاد شود. تشخیص این که آیا کودک به درستی قادر به شنیدن صداها می باشد یا خیر همیشه ساده نیست. شما باید پرونده شنوایی کودک خود را بررسی کنید اگر آن ها دارای شرایط زیر هستند:
- به نظر نمی رسد که بتوانند زبان را درک کند.
- تلاشی برای ساختن جملات نمی کنند.
- در مواقعی که صداهای ناگهانی می آید، از خود عکس العملی نشان نمی دهد.
- تعادل خود را به سختی حفظ می کند.
- به صورت مکرر به عفونت گوش مبتلا می شود.
علائم کم شنوایی حسی عصبی چیست؟
وقوع این عارضه ممکن است دقیقا بعد از بیدار شدن از خواب رخ دهد. هنگام استفاده از هدفون یا صحبت کردن با تلفن نیز ممکن است بتوانید از حضور چنین مشکلی مطلع شوید.
افت ناگهانی شنوایی زمانی که صدای بلندی در حال پخش است ممکن است رخ دهد. نشانه های دیگر کم شنوایی حسی عصبی عبارتند از:
- مشکل در گفتگوهای گروهی
- قطع کردن تلفن به دلیل نشیدن صدای طرف مقابل
- ناتوانی در شنیدن صداها به خوبی
- مشکل در شنیدن صداهای بلند
- سرگیجه
- مشکلات تعادل
- وزوز گوش، هنگامی رخ می دهد که صدای زنگ یا صدای آزار دهنده در گوش شنیده می شود
۹ نفر از ۱۰ نفر مبتلا به SSHL تجربه ناشنوایی را در یک گوش دارند.
کم شنوایی حسی عصبی چگونه درمان می شود؟
درمان اولیه و زودهنگام ممکن است شانس بازیابی کامل شنوایی را افزایش دهد. با این حال، پزشک سعی خواهد کرد که علت کاهش شنوایی بیمار را قبل از شروع درمان پیدا کند.
استروئیدها شایع ترین درمان هایی هستند که برای کم شنوایی حسی عصبی استفاده می شوند. این داروها می توانند التهاب و تورم را کاهش دهند. استروئیدها به خصوص برای افراد مبتلا به بیماری های سیستم ایمنی مانند سندرم کوگان مفید است. اگر SSHL توسط یک عفونت ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را تجویز کند.
در بعضی موارد، کاشت حلزون می تواند شنوایی گوش را به حالت اولیه باز گرداند. این ایمپلنت به طور کامل شنوایی را باز نمی گرداند، اما می تواند صداها را به یک سطح نرمال تر تقویت کند.
[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]
پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:
اختلالات گوش ناشی از مصرف داروها را بشناسیم (سمیت شنوایی)
بینایی و شنوایی در نوزاد چگونه است؟
اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم از علل تا علائم
[/quote]
آینده افراد مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی
حدود دو سوم افراد مبتلا به SSHL به طور جزئی شنوایی خود را باز می یابند. یک مطالعه نشان داد که ۵۴٫۵ درصد از افراد مبتلا به SSHL حداقل ۱۰ درصد بهبودی جزئی داشته اند. بهبودی بیشتر در افرادی که برای شنیدن صداهای دارای فرکانس پایین مشکل دارند، خوب عمل می کند. افرادی که در شنیدن تمام فرکانس ها مشکل دارند معمولا به درمان خوب پاسخ نمی دهند. فقط حدود ۳٫۶ درصد از افراد مبتلا به SSHL به طور کامل شنوایی خود را باز می یابند. شانس کمتری برای بهبودی افراد مسن و افراد مبتلا به سرگیجه وجود دارد.
دستگاه های کمک شنوایی و تقویت کننده های صدا نیز می توانند در صورتی که سایر درمان ها اثر نکنند، مفید باشند. در صورتی که بیمار به هیچ کدام از روش های ذکر شده پاسخ ندهد تنها راه چاره یادگیری زبان اشاره است.