کهیر یک اختلال رایج است که حدود ۲۰ درصد از جمعیت عمومی جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. کهیر تکه های قرمز و خارش داری را بر روی پوست ایجاد می کند و معمولا با سوزش همراه است. کهیر توسط آزاد شدن هیستامین از ماست سل ها ایجاد می شود و می تواند با خاراندن، مصرف مشروبات الکلی و ورزش روزانه بدتر نیز شود. ضایعات ایجاد شده بسته به مدت زمان علائم، می توانند به دو دسته حاد و مزمن طبقه بندی شوند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت به بررسی داروهای درمان کهیر خواهیم پرداخت.
کهیر حاد: این عارضه به طور کلی کمتر از ۶ هفته طول می کشد و ممکن است پس از درمان عامل اصلی حل شود. کهیر حاد به احتمال زیاد ناشی از تماس نزدیک با آلرژن هایی مانند غذا، داروها، گرده و نیش حشرات به وجود آید. عفونت های رایج مانند گلو درد و یا عفونت های دستگاه ادراری نیز به عنوان علل شایع کهیر حاد شناخته می شوند.
کهیر مزمن: افراد مبتلا به کهیر طولانی مدت ممکن است علائمشان بیش از شش هفته و در برخی موارد حتی بیش از یک سال ادامه پیدا کند. اگر چه بیشتر موارد این نوع کهیر به علت اختلال در سیستم ایمنی بدن، مشکلات هورمونی یا بیماری های تیروئید ایجاد شود، اما علت واقعی کهیر حاد اکثر ناشناخته است.
در اینجا به بررسی ۵ نوع از داروهای درمان کهیر خواهیم پرداخت.
داروهای درمان کهیر
آنتی هیستامین های H1
آنتی هیستامین های خوراکی باعث آزاد شدن هیستامین می شوند که موجب از بین بردن نشانه های کهیر می شود. این داروهای درمان کهیر متشکل از دو دسته متفاوت هستند. آنتی هیستامین های نسل اول (قدیمی) مانند؛
- بنادریل (دیفن هیدرامین)
- هیدروکسی زین
- کلرفنیرامین
و آنتی هیستامین های نسل دوم (جدیدتر) مانند؛
- کلاریتین (لوراتادین)
- فکسوفنادین
- سیتیزین
نسل دوم آنتی هیستامین ها، با مسدود کردن گیرنده های هیستامین (H1) در سلول ها، خطر اول درمان کهیر در نظر گرفته می شود. هیستامین یک ماده شیمیایی است که از ماست سل ها آزاد می شود و به گیرنده های هیستامین در سلول های دیگر متصل می شود و در نتیجه شروع به ایجاد علائم و نشانه های کهیر مانند خارش و قرمزی می کند. در مقایسه با نسل اول آنتی هیستامین ها، نسل دوم آنتی هیستامین ها دارای تداخلات دارویی کمتری خواهند بود. ضمن این که می توان از آن ها کمتر استفاد کرده و کمتر نیز باعث خواب آلودگی می شوند. برخی از عوارض جانبی آنتی هیستامین های نسل دوم عبارتند از:
- سر درد
- خواب آلودگی
- خستگی
- خشکی دهان
- اسهال
بیماران مبتلا به کهیر، به خصوص کهیر مزمن، باید یک درمان دو هفته ای از آنتی هیستامین H1 را شروع کنند. اگر علائم همچنان ادامه داشته باشد، دوز آنتی هیستامین می تواند بیشتر از دوزهای استاندارد شود. اثربخشی استفاده از آنتی هیستامین های نسل دوم در برخی از آزمایش های بالینی مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیقات مشخص شده است که این داروها در بهبود علائم کهیر مانند قرمزی، خارش و تورم در ۵۰ تا ۹۵ درصد بیماران موفق عمل کرده اند.
کلاریتین (لوراتادین)
کلاریتین برای درمان نشانه های التهاب مزمن و آلرژی های دستگاه تنفسی فوقانی (آلرژی فصلی) در بیماران بالاتر از ۶ سال استفاده می شود. این آنتی هیستامین نسل دوم طولانی اثر ترین آنتی هیستامین این نسل است اما در مقایسه با داروهای دیگر مانند فکسوفنادین یا سیتیزین قدرت کمتری دارد.
فکسوفنادین
فکسوفنادین برای مبتلایان به کهیر مزمن و آلرژی فصلی در بیماران بالای ۱۲ ساله تجویز می شود. بهتر است بدون غذا و به خصوص نوشیدنی هایی مانند آب پرتقال، آب سیب یا آب گریپ فروت مصرف شود. دوز استاندارد برای این دارو ۶۰ میلی گرم دو بار در روز و یا ۱۸۰ میلی گرم یک بار در روز است. تنظیم دوز توصیه شده در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ۶۰ میلی گرم یک بار در روز است.
سیتیزین
سیتیزین برای درمان علائم ناشی از التهاب مزمن و آلرژی های دستگاه تنفسی فوقانی در بیماران بالای ۶ سال تجویز می شود. در مقایسه با سایر آنتی هیستامین های نسل دوم، سیتیزین شروع سریع تری دارد. اگرچه دوز استاندارد مصرف آن ۱۰ میلی گرم است، اما دوز ۵ میلی گرم نیز بسته به شدت علائم استفاده می شود. دوزهای پایین این دارو (۲ میلی گرم) ممکن است به کودکان بین ۲ تا ۵ سال داده شود.
آنتاگونیست گیرنده لکوترین (آنتی لکوترین)
اگر علائم کهیر پس از ۴ هفته استفاده از آنتی هیستامین بهبود پیدا نکند و همچنان ادامه یافت، استفاده از آنتی لکوترین ها مانند سینگولار به عنوان درمان خط دوم توصیه می شود. آنتی لکوترین ها با مسدود کردن لکوترین ها، مواد شیمیایی که موجب التهاب و نشانه های کهیر می شوند، به ویژه در کهیرهای ناشی از دارو، در بدن عمل می کند. گرچه آنتی لکوترین ها به عنوان آنتی هیستامین برای درمان کهیر کارآیی بالایی ندارند، اما این داروهای درمان کهیر یک درمان جایگزین یا مکمل در بیمارانی هستند که با مصرف داروهای ضد هیستامین به تنهایی بهتر نمی شوند.
سینگولار (مونتلوکاست)
مصرف مونتلوکاست در روز ۱۰ میلی گرم یکبار در روز علاوه بر درمان با آنتی هیستامین ها تا ۴ هفته پیشنهاد می شود. برخی از عوارض جانبی سینگولار عبارتند از:
- سردرد
- سرگیجه
- خستگی
مهارکننده کلسی نورین
مهارکننده کلسی نورین مانند جنگراف یکی دیگر از روش های جایگزینی هستند که در صورت استفاده از آنتی هیستامین های غیر خواب آور به مدت ۴ هفته و ادامه داشتن علائم، تجویز می شوند. مهار کننده های کلسی نورین به طور مستقیم با تاثیر بر ماست سل ها و مهار انتشار هیستامین، ماده شیمیایی که علائم را شروع می کنند، در بدن عمل می کنند. شیوع بالای عوارض جانبی و هزینه بالا، دو دلیل اصلی برای این موضوع است که چرا جنگراف را به عنوان یک داروی جایگزین استفاده می کنند. این دارو تنها در بیمارانی که با مصرف همه دوزهای آنتی هیستامین درمان نمی شوند، به کار می رود.
جنگراف (سیکلوسپورین A)
سیکلوسپورین A یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که اغلب برای جلوگیری از رد عضو، پس از پیوند استفاده می شود. از دوزهای ۳ تا ۵ میلی گرم بر روی کیلوگرم آن برای درمان کهیر مزمن استفاده می شود. در یک کارآزمایی بالینی اثربخشی سیکلوسپورین علاوه بر آنتی هیستامین H1 غیر خواب آور، در مقایسه با ۸ هفته و ۱۶ هفته درمان سیکلوسپورین A به تنهایی مورد مطالعه قرار گرفته است. در هر دو حالت میزان بهبودی ۶۲٪ در شدت کهیر مشاهده شد. این در حالی است که این بهبودی در مصرف کنندگان از دارونما حدود ۲۳٪ بود. شایعترین عوارض جانبی سیکلوسپورین عبارتند از:
- فشار خون بالا
- تهوع
- اسهال
- عفونت ادراری
- مشکلات کلیوی
آنتی بادی های ضد IgE
در ماه مارس ۲۰۱۴، سازمان غذا و دارو آمرکیا زولیر که یک آنتی بادی ضد IgE است را به عنوان درمان خط دوم کهیر تأیید کرد. آنتی بادی ضد IgE با اتصال به آنتی بادی های IgE باعث کاهش آزاد شدن این آنتی بادی ها می شوند. IgE مسئول انتشار هیستامین در کهیر مزمن است که منجر به بروز علائمی مانند خارش، قرمزی و تکه های متورم شده می شود. گرچه زولیر اولین عامل بیولوژیک است که در کاهش بروز کهیر مزمن تایید شده است، اما هزینه بالای آن و اثربخشی کمتر آن، باعث شده تا از این دارو به عنوان درمان جایگزین برای بیمارانی که به آنتی هیستامین ها پاسخ نمی دهند استفاده شود.
زولیر (امالیزوماب)
۱۵۰ یا ۳۰۰ میلی گرم از این دارو به صورت تزریقی هر ۴ هفته یک بار می تواند به تکمیل درمان آنتی هیستامین تجویز شده کمک کند. این دارو در شرایطی تجویز می شود که بیمار به داروهای آنتی هیستامین به تنهایی جواب ندهد. در یک آزمایش ۱۲ هفته ای طولانی، اثر دوزهای مختلف زولیر در درمان کهیر مزمن در مقایسه با پلاسبو مورد بررسی قرار گرفت. در پایان هفته ۱۲ گزارش شد که ۳۶٪ از بیماران تحت درمان با ۳۰۰ میلی گرم از داروی امالیزوماب، ۱۵٪ از بیماران تحت درمان با ۱۵۰ میلی گرم داروی امالیزوماب، ۱۲٪ از بیماران تحت درمان با دوز ۷۵ میلی گرم این دارو و ۹٪ از بیماران درمان شده با دارونما بعد از طی شدن دوره درمان هیچ علائمی از کهیر نداشتند. شایعترین عوارض جانبی امالیزوماب عبارتند از:
- تهوع
- سردرد
- عفونت سینوسی (سینوزیت)
- گلودرد (فارنژیت)
- عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
- سرفه
کورتیکواستروئیدها
اگر ۴ هفته درمان با آنتی هیستامین به تنهایی نتواند از بروز علائم کهیر، به خصوص کهیر حاد جلوگیری کند، درمان کوتاه مدت با یک نوع کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون ممکن است تجویز شود. کورتیکواستروئید مانند اوراپرد به عنوان یک عامل ضد التهابی در درمان نشانه های کهیر عمل می کند. اگرچه اضافه شدن کورتیکواستروئید ها ممکن است با کاهش دوره علائم همراه باشد. اما در صورت استفاده طولانی مدت، موجب تضعیف عملکرد سیستم ایمنی بدن و افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود.
اوراپرد (پردنیزولون)
استفاده از ۲۰ میلی گرم از این دارو دو بار در روز به صورت خوراکی به مدت ۳ تا ۷ روز در کنار آنتی هیستامین های غیر خواب آور می تواند درمان را تکمیل کند. در یک کارآزمایی بالینی که در آن اثربخشی پردنیزولون و لوراتادین در درمان کهیر حاد، بعد از ۳ روز مورد بررسی قرار گرفت، بهبودی قابل توجهی در قرمزی کهیر در ۹۳٫۸٪ از بیماران مصرف کننده پردنیزولون مشاهده گردید. این در حالی است که تنها ۹٫۶٪ از بیماران مصرف کننده لوراتادین چنین چیزی را مشاهده کردند. برخی از عوارض جانبی اوراپرد عبارتند از:
- افزایش فشار خون
- کاهش پتاسیم
- میزان بالای سدیم (نمک)
- سردرد
- ضعف عضلانی
[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]
پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:
درمان کهیر پس از زایمان به کمک روش های طبیعی و ساده
[/quote]
نتیجه
برای درمان کهیر، آنتی هیستامین های غیر آرام بخش به عنوان خط اول داروهای درمان کهیر توصیه می شوند. داروهای آنتی هیستامین کم هزینه هستند و در مقایسه با دیگر داروهای درمان کهیر ایمن تر و موثرتر می باشند. نسل دوم آنتی هیستامین ها باعث خواب آلودگی شده و تداخل دارویی ایجاد می کنند. آنتی هیستامین ها ممکن است با دیگر داروهای درمان کهیر ترکیب شوند. Xolair، cyclosporine، montelukast زمانی استفاده می شوند که آنتی هیستامین ها پاسخگوی نیاز بیمار نباشند.