انواع اختلالات اضطرابی و درمان آن ها

داشتن نگرانی و اضطراب، به صورت گاه به گاه جای نگرانی ندارد. اما اگر به گونه ای دچار اضطراب می شوید که زندگی فردی، اجتماعی و سلامت عمومی بدنتان به خطر می افتد باید توسط پزشک بررسی شوید. در این شرایط گفته می شود که فرد دچار یکی از بیماری های روانی به نام اختلال اضطراب است. اختلالات اضطرابی ممکن است به علائم فیزیکی مانند بی خوابی و سردرد دامن زده و انجام وظایف و عملکردهای روزانه را برای فرد دشوار کند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم در مورد ۵ اختلال اضطراب شایع و روش های درمان آن ها با شما صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

رایج ترین انواع اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی نوعی از بیماری های روانی جدی هستند. کسانی که با این اختلالات درگیر می باشند، ترس و نگرانی شدید و دائمی دارند که ممکن است زندگی آن ها را فلج کند. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد و هر یک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

نوع اختلال اضطراب توضیحات
اختلال اضطراب منتشر (GAD) کسانی که مبتلا به GAD می شوند احساس دائمی نگران داشته و مدام مضطرب هستند. این بیماران حتی زمانی که در مورد مشکل خاصی نگران نیستند باز هم اضطراب دارند. زمانی این اضطراب را جزء اختلالات اضطرابی طبقه بندی می کنند که فرد روزانه و حداقل به مدت ۶ ماه یا بیشتر این نگرانی ها را داشته باشد. این بیماری در زنان شایع تر از مردان است و با برخی از داروهای ترکیبی و یا درمان شناختی رفتاری درمان می شود.
اختلال اضطراب اجتماعی (هراس اجتماعی) کسانی که به هراس اجتماعی مبتلا هستند استرس و اضطراب را در موقعیت های اجتماعی خاص، از جمله غذا خوردن با چند دوست و یا سخنرانی کردن در جمع، تجربه می کنند. افرادی که به این هراس مبتلا هستند، ترس از قضاوت شدن توسط دیگران داشته و یا خجالت می کشند. این بیماری در زنان و مردان به صورت یکسان مشاهده شده اما ممکن است برای ابتلا به آن پای یک استعداد ژنتیکی در کار باشد. این نوع اختلال اضطراب معمولا با دارو درمان می شود.
اختلال وسواس فکری عملی (OCD) کسانی که مبتلا به وسواس فکری عملی هستند در مورد نگرانی های خاص و یا افکار خاص، دچار اضطراب شدید می شوند. رفتارهای تکراری مانند چک کردن مدام ساعت می تواند نشان دهنده این اختلال باشد. این بیماری مخصوص سن و جنسیت خاصی نیست. برای درمان اختلال وسواس فکری عملی از دارو و روان درمانی برای مقابله با اضطراب و ترس استفاده می شود.
اختلال هراس این بیماری ناشی از اضطراب شدید و ناگهانی است و علائم فیزیکی شدیدی را به همراه دارد. افراد مبتلا به این اختلال در طول حمله هراس خود تصور می کنند که حتما دچار حمله قلبی می شوند یا می میرند. علائم فیزیکی احتمالی آن نیز عبارتند از:

·         سرگیجه

·         تعریق

·         درد قفسه سینه

·         تپش قلب

·         تنگی نفس

حملات می تواند در هر زمانی و بدون هشدار اتفاق بیافتد. این اختلال در میان زنان شایع تر است و با داروها و یا درمان شناختی مرتفع می شود.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کسی که مبتلا به اختلاس استرس پس از سانحه است، اضطراب را پس از یک رویداد آسیب زا یا خشونت آمیز (بلایای طبیعی، تصادفات، تجاوز، جنایات جنگی، و غیره) تجربه می کند. افراد مبتلا به PTSD فلش بک به تجربه دارند. بنابراین ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت ها یا درکنار افرادی که این رویدادها را به یاد آن ها می آورند، اجتناب کنند. این افراد با قرار گرفتن در چنین شرایطی ممکن است از جا بپرند. داروها و یا درمان هایی که در آن در مورد تجربیات فرد صحبت می شود می تواند به کاهش اختلال استرس پس از سانحه کمک کند.

علل اختلالات اضطرابی

کارشناسان در مورد علت دقیق اضطراب هنوز مطمئن نیستند. آنها همچنین نمی دانند، که آیا سایر بیماری های روانی به این اضطراب دامن می زند، یا یک اختلال اضطرابی می تواند نتیجه تربیت نادرست، نقص شخصیت یا ضعف شخصی باشد. داشنمندان توانسته اند با مطالعات مختلف روی بیماری های روانی و جمع آوری نتایج آن به این شواهد دست پیدا کنند که این اختلال با توجه به علل متعددی از جمله استرس های محیطی و تغییراتی در مغز ایجاد می شود.

عمده ترین علل ایجاد اختلالات اضطرابی از دید دانشمندان عبارتند از:

مشکلات مغز یا عصب: اختلالات اضطرابی ممکن است از مشکلاتی در مدارهای مغز که مسئول تنظیم احساساتی از جمله ترس هستند، ناشی شوند.

استرس: استرس طولانی مدت و یا شدید ممکن است در کارکرد سلول های عصبی در مدارهای مربوطه به جا به جایی اطلاعات بین مناطق مختلف مغز، تغییر ایجاد کند. برخی از افرادی که از اختلالات اضطرابی خاصی رنج می برند، دچار تغییراتی در ساختار مغز می شوند. بیشتر این تغییرات در ساختارهایی در مغز رخ می دهند که مسئول نگهداری خاطرات و کنترل احساسات قوی هستند.

ژنتیک: اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده شیوع دارد. به این معنی که آنها ممکن است از والدین به کودک منتقل شوند.

عوامل محیطی: وقایع مهم یا آسیب زا نیز می تواند اختلالات اضطرابی را در افرادی که از نظر مادرزادی حساسیت بیشتری دارند ایجاد کنند.

نحوه مدیریت اختلالات اضطراب

برای مدیریت انواع اختلالات اضطرابی می توان از روش های درمان زیر استفاده کرد:

روان درمانی

در روان درمانی، شما با یک درمانگر به منظور کاهش علائم اضطراب همکاری می کنید. این درمان معمولا برای کاهش اختلال اضطراب منتشر موثر است. یکی از اشکال موثر روان درمانی برای اختلال اضطرابی، درمان شناختی رفتاری است. در این روش که معمولا یک درمان کوتاه مدت است بیمار مهارت های خاصی را یاد گرفته که به او در کنترل فعالیت هایی که قبلا موجب ایجاد اضطراب می شد، کمک می کند. این مهارت ها موجب می شوند که وقتی در موقعیت خاص ایجاد کننده اضطراب قرار می گیرید، علائم کاهش پیدا کنند.

داروها

انواع مختلفی از داروها وجود دارند که برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند. اما هرگز نباید از آن ها به صورت خودسرانه استفاده کرد. پزشک می تواند با توجه به خطرات، منافع و عوارض جانبی بالقوه این دارو ها از آن ها برای درمان اضطراب شما استفاده کند. داروهای ضد افسردگی معمولا اولین گزینه برای درمان هستند. این داروها عبارتند از:

  • SNRI (مهار کننده بازجذب سروتونین نوراپی نفرین)
  • SSRI (مهارکننده بازجذب سروتونین )

بوسپیرون یک داروی ضد اضطراب است و می تواند برای یک مدت زمان طولانی تر استفاده شود. برای تاثیر بهتر این دارو باید چند هفته از آن استفاده کرد.

بنزودیازپین ها گاهی اوقات برای تسکین علائم اضطراب تجویز می شوند. آنها ممکن است اعتیاد آور باشند. به همین دلیل برای کسانی که سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل را دارند استفاده نمی شود و معمولا فقط برای تسکین کوتاه مدت اضطراب حاد از آن ها کمک گرفته می شود. این داروها عبارتند از:

  • لورازپام (آتیوان)
  • دیازپام (والیوم)
  • کلرودیازپوکساید (لیبریوم)
  • آلپرازولام (زاناکس)

درمان شناختی

درمان شناختی نسخه های کاربردی برای شناسایی افکار نادرست، غیرسازنده یا مضر است که می توانند منجر به اضطراب یا افسردگی شوند. پس از شناسایی چنین افکاری، درمانگر برای کمک به تغییر روش تفکر، بر روی ذهن شما کار می کند. بنابراین شما پس از مدتی با واقع بینانه شدن افکارتان، الگوهای فکری مفیدی را به دست خواهید آورد. این روش درمانی معمولا در جلسات ۵۰ دقیقه ای در هر هفته انجام می شود و برای ایجاد افکار مثبت بیمار نیاز به تمرینات خاصی دارد که در آن ها افکار مضر در طول حملات اضطراب در ذهن سپرده می شود.

رفتار درمانی

در این روش درمانی بر روی تغییر رفتاری که موجب آسیب می شوند کار می شود. به عنوان مثال در ترس، پاسخ یا رفتاری وجود دارد که برای شما مضر است. بنابراین درمانگر بر روی ایجاد تغییر در این پاسخ ها تمرکز دارد. این روش متکی بر تکنیک های متعددی است که بر اساس شرایط تبیین می شود.

نکاتی در مورد کنترل اضطراب

اگر چه معمولا نمی توان به تنهایی از اختلالات اضطرابی جلوگیری کرد. اما می توان با کمک روش های زیر علائم آن را کنترل کرد و یا کاهش داد:

  • کاهش یا متوقف کردن مصرف کافئین و مواد غذایی که دارای کافئین هستند.
  • قبل از مصرف داروهای گیاهی یا داروهای ضد درد با پزشک مشورت کنید. زیرا این درمان ها ممکن است علائم اضطراب را بدتر کنند.
  • اگر به طور منظم افکار اضطرابی بدون علت مشخص دارید، حتما از مشاوره کمک بگیرید.
  • خواب کافی می تواند در کنترل علائم اضطراب مفید باشد. اگر خواب کافی ندارید در این مورد از پزشک کمک بگیرید.
  • از لحاظ جسمی فعال باشید. زیرا ورزش برای کاهش استرس و همچنین علائم اختلال اضطرابی مفید است. ورزش خلق و خوی را بهبود می دهد. اما شروع آن باید به آرامی انجام شود.
  • وعده های غذایی سالم مصرف کنید. زیرا غذا نیز ممکن است اضطراب را کاهش دهد.